আলিপুস্তক। [৩২; ১২-৩৩; ৮। এচৌৰ হতিৰ পৰ মোক ৰক্ষা কৰা; কাৰ| পুৱাল। তাতে তেওঁ কলে, আপুনি মেকি আৰ্থ- তেওঁ আহি মোক, আমাকে সৈতে লবিলাকক | ঝাৰ নকৰিলে, ময় আপোনাৰু এড়ি দিব ১২ বধ কৰিব বুলি ময় তেওঁলৈ ভয় কৰিয়ে; তুমি | নোৱাৰে। সেইপ নাই আৰু কলে, তোমাৰ কৈছিলা, ময় নিয়ে তোমাৰ মল কৰিম;২৮ নাম কি? তে কলে, যাকোব। তাতে পুৰুষ আৰু সাগৰৰ যি বালি বাহুল্য, কাৰণ গণিব। মাই কলে, তোমাক যাকোৰ নামেৰে আৰু নোৱাৰি, তাৰ দৰে ময় তোমাৰ বংশ বৃষ্টি মতা নহব কিবাৰেল ৰ লগত যু ১৩ কৰিম। পাছে যাকোবে সেই ৰাতি তাতে থাকি, কৰো) বুলিয়ে মতা; কিয়নো তুমি ঈশ্বৰে ১০ তেওঁৰ হাতত থকা সম্পত্তিৰ পৰ, দুশ মাইকী| সৈতে আৰু মানুহে সৈতেও বুকৰিলা, আৰু ছাগলী আৰু বিশটা মটা হাগ, দশ মাইকী ২৯ লিলি। তেতিয়া যাকোবে তেওঁক সুধিলে, ১৫ মেৰ আৰু বিশটা মটা মেৰ ছাগ, আৰু পোৱা | আপোনাৰ বা নাম কি, কওকছেন। তাতে সেই লিয়ে সৈতে বিশ অনী থিৱতী উট, চলিশ নী | পুৰুষ নাই কলে, মোৰ নাম নো তুমি কি গাই গৰু আৰু দুয়োটা কতৰা গৰু, বিশ নী | সোধা? এই বুলি সেই ঠাইতে তেওঁক আশীৰ্বাদ গাধী আৰু দহোটা গাধ পোৱালি, এই সকলোকে| ৩ কৰিলে। তেতিয়া যাবে সেই ঠাইৰ নাম ককায়েক এচৌৰ নিমিত্তে উপহাৰৰুপে লৈ, পনীয়েল (ঈশৰ মুখ] ৰাখিলে; কিয়নো তে ১৮ এক একক আপোনাৰ এটা এটা বীৰ হাতত। কলে, ময় শৰক সসম্মুখিকৈ দেখা পাল- সোহাই দি, সিহঁতক এই আয় দিলে, বলে, ৩১ তো, মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা পড়িল। পাছে তেওঁ তাঁত মোহকৈ আগৈয়ে যাক; আৰু ইক। পন্যবেল পাৰ হৈ যাওঁতে, সুৰ্য উদয় হল; আৰু শিকৰ মাত ঠাই ৰাখি ৰাখি যাবিক। তেওৰ কৰনৰ সাৰি লৰাত, তেও লেকেতিয়াৰ ১৭ পাছে তেওঁ প্ৰথমটো বন্দীক এই আজ দিলে, | ৩২ ধৰিলে। এই কাৰণে হায়েলৰ সানবিলাকে বোলে, মোৰ ককাই এচৌৱে তোক লগ পাই | আজিলৈকে পৰ কনৰ ঘোড়াৰ শিৰ নেয়; যেতিয়া সুধিব, যে, তয় ক'ৰ মানুহ? কলৈ যাৰ? কিয়নো তেওঁ যাকোবৰ কনেৰ ঘোড়াৰ সেই ১৮ আৰু আগত থকা সেইবোৰ বা কাৰ? তেতিয়া | শিৰ ছিল। ত্য কৰিযে,আপোনাৰ বন্দী যাকোবৰ; এইবোৰ মোৰ প্ৰভু এচৌলৈ দি পঠোৱা উপহাৰ; আৰু যাকোবে এচোঁ লগত সাক্ষাৎ কৰা। ১৯ দেখোক, তেৱো আমাৰ পাছতে। এই কাপে | তাৰ পাছে যাকোবে আপোনাৰ চকু তিীয়, তৃতীয় আদি কৰি এবোৰৰ পাছত | তুলি চাই, চাৰি প মাহে সৈতে এচৌক যোৱ অটাইকে তেও আজ টি কলে, এচৌক আবিৰ দেখি, তে সামৰিলকিক ভাগ বাটি, লগ পালে, তাতে এই একে দৰেই কৰিংক; লেয়া, ৰাহেল, আৰু দুৰ্নী বেগৰ হাতত দেখাই . • ভাত বাঝে আৰু কবি, দেখোক, আপোমাৰ বী। ওদিলে; আগত মা বেটী আৰু লিতি সকান যাকোবে আমাৰ পাছতে। কিয়নো তেওঁ মনত বিলকি, তাৰ পাছত লেয় আৰু তেয় সন্তান- ভাবিলে, যে, মোৰ আগে আগে যোৱা সেই • বিলাক, শেষত ৰাহেল আৰু যোক থৈ, উপহাৰৰ বাৰায় তেওৰ মুখ প্ৰসা কৰি, পাছে | নিজে সিবিলাকৰ আগে আগে গৈ, মালৈ তেওঁৰে সৈতে দেখাদেখি হমগৈ; তাতে বিনি যুকৈ সাতবাৰ প্ৰণিপাত কৰি কৰি আপনাৰ ২১ তেও মোলৈ অনুগ্ৰা কৰিব পাৰে। এই ৰুপে। ৪ ককায়েকৰ ওচৰ পালেগৈ। তেতিয়া এতৌৱে তেওৰ আগৈয়ে উপহাৰ গল; কিন্তু তেও নিতে। তেওঁৰ লগত সাক্ষাৎ কৰিবলৈ লড়ি আবি, সেই ৰাতি আপোন ছাউনিৰ মাবতে থাকিল। | তেওঁক সাবট মাৰি ভিতি ধৰি চুমা খালে; ২ পাছে তেওঁ সেই ৰাতিয়েই উঠি, আপোনাৰ | আৰু দুয়ো কান্দিবলৈ ধৰিলে। পায়ে এচৌবে দুনী ভাষা, দুনী বেটী, আৰু আপোনাৰ চকু তুলি চাই, ভিকবিলাকক আৰু সন্তান- এঘৰটা পুতেককো পারঘাটেদি যব্বোক সূরী | বিলাককে দেখি সুধিলে, তোমার লগত এই- ২৩ পার করালে। তেও লিবিলাকক লৈ সিপাৰলৈ বিলাক নো কোন; তাতে তেওঁ কলে, ঈশরে পঠাই দিলে, আৰু আপোনাৰ সকলো ভ্রব্যও অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ বীৰ দিয়া সন্তান। ২৪ পঠাই দিলে। পাছে যাকোব তা অকলেই রল। ৬ তেতিয়া দুজনী বেটী আৰু সি সন্তানবিলাকে। | তেতিয়া এজন পুরুষে রাতিপুৱালৈকে তেৱেঁ। | ৭ ওচৰলৈ গৈ প্ৰণিপাত করিলে। পায়েলেয়ায়ে ৫ সৈতে মালযু করিলে। সেই পুৰুৰে তেওঁক | | সনিবিলাকে সৈতে ওচৰ চাপি এপিপাতি লিৰিব নোৱা যেন দেখি, তের করনর যৌড়৷ করিলে; শেষত যোচে আৰু হেলেও লৈ চুলে; তাতে যাকোবে মৃর্তেীতে, আপোনার| গৈ প্ৰণিপাত কৰিলে। পাছে এচেৰে সুধিলে, করমর যোড়া লরিল। তেতিয়া সেই পুরুষ। যিবিলাক জাক ময় লগ পাইছিলো, সেইসকলো নাইকলে, মোক এড়ি দিয়া; কিননা রাতি | কি নিমিতে। যাকো কলে, মোর প্রার 3
