• . . । ... ৰাজাৱলিৰ দ্বিতীয় পুস্তক। অৰিয়াৰ ৰীয়া আৰু মৃত্যু। ইয়া মানুষ, যাৰ হুম, মামি আম। ১• তাতে এলিয়াই পৰ সেনাপতি উত্তৰ কৰি ৰ আবৰ মৃত্যুৰ পাছ, মোৱাবে ইম্ৰা-1 কলে, কন, যদি ময় ঈশ্বৰ মানুওঁ, তেন্তে লেৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ আচৰণ কৰিলে। আকাশয়গা অনিমি তোকমা তোৰ পঞ্চাশ ২ আৰু অনিয়া মৰিয়াত থকা আপোনাৰ ঘৰৰ জন সেনাকল কোক। তেতিয়া আকাশ পৰ ওপৰ খোটালিৰ খিলিৰি দুৱাৰেদি পড়ি মৰীয়া অয়ি নামি চক আৰু আৰ পঞ্চাশ জন সেনাক হল; ঢাতে তেওঁ কেইজনমান দুত পঠাই দি | ১১ গ্ৰাস কলে। পাৰেই আকৌ পঞ্চাশ অন এই কথা কলে, যোৱা, এই নীয়া ময় সীম নে সেনাৰ সৈতে আৰু এজন পশিৰ সেনাপতি নিলীম,, তাক ইকোণ দেৱ লিখবৰ | তেওঁৰ ওচৰলৈ পঠালে। তাতে সি তেওঁক ফলে, ৩ ৱিত সোধাগৈ। কিন্তু যিহোৱাৰ দূত তিৰীয় | হে ঈশাৰ, মনু, ৰায় হকুম, বেগাই আমি এলিক কলে, তুজ উটি চমৰিয়াৰ হাৰ | ১২ আহ। তাতে এলিয়াই উত্তৰ কৰি শিতক কলে, যুবিলাকৰ লগত সাক্ষাৎ কৰিলৈ গৈ সিহঁতক। 1 যদি য় ঈশ্বৰ মানও, তেৰে আকাশৰ পৰা কা, ইলাল, মাকতালা ঈশা ৰাই যে, অগ্নি আমি তোক আৰ তোৰ পাশ ম সেনাক তোমালোকে কোণ নেতা বাবু ৰিতা এলৰোক। ছহিয়া আকাৰ পৰাঈৰৰ অগ্নি বিবলৈ গৈছ? এতেক যিহোৱাই এই কয়। | মামি, তাক আ ৰ পঞ্চাশ জন সেনাক গ্ৰাস কৈয়ে তুমি যি খাটত উটি পড়ি আহ, তাৰা ১০ কৰিল। পাছে বলাই আকৌ আৰ পঞ্চাশ জন পৰা আৰু সেনামি, কিন্তু অৱশ্যে মৰিবা; | সেবায় লগ তৃতীয় পশিৰ সেনাপতি তাতে এলি গল। পায়ে দূতবিলাক ৰক্ষাৰ পালে। তাতে সেই তৃতীয় পঞ্চাশয় সনা- লৈ উটি গলত, তেওঁ নিজক সুবিলে। পছিয়ে উঠি গৈ এশিয়া ও পাই, তেওঁৰ কি উটি আহিলা। তাতে নিতে হওক। আগত আঠ পাৰি বিষয় কিলে, তোৰ কল, এন মলিবে আমাৰ লগ সা কৰিব-T লেক, ময় আপোনাৰু বিময় কৰে, মোৰ প্ৰাণ লৈ অৰি আমাক কলে, যিয়াই তোমালোকক। আৰু আপোনাৰ এই পঞ্চাশ অন দলিয়ে প্ৰাণ পালে, অশ্বালোকে তে চল উলগৈ| আপোনাৰ সাক্ষাতে বহাল যেন হওক। দে- কে কোৱ, যিহোৱাই এই কথা কৈছে, খোক, আগৈয়ে অ পশিৰ সেনাপতি দুজ- চাল আৰু আমাৰ এই যে, নক, আৰু শিবিলা দুই পাশ লোকো শ্য কে বলব এৰিত সুখিমৈ। আকাশ, পাখি মি গ্ৰাস কৰি পেলালে; না পাছ? একোকে তুমি যি খাত উঠি কিআপোনাৰ দৃত এতিমোৰ প্ৰাণ বহাল পড়ি আয়, তাৰ পৰ এ মোমি, কিন্তু ১হক। তাতে যিহোবাৰ দুতে এসিকি কল,তুমি বণে মৰিবা। তাতে সিহঁতক সুধিলে, 1 ইয়াৰ লগত মামি যোৱা, জাল নবি। | বি মা তোমালোক লগত সৎ ৰিবল পাছে এলিয়া ভাট তাৰ লগত ৰজাৰ ওচৰলৈ আৰ সে কথা কৈছিল, সেই ন ফি বুকমা লাগিল। আৰু তেও তাৰ আগ ফলে, vালিয়ে উঃ দি ফলে, বেও নোমাল। ফিহোয়াই এইকথা কৈছে, কথা সুধিলো- কাপড় লোৱা মানুষ, আৰু তেওৰ ককালত চাল, সেলৰ মাকামে ঈশ্বৰ নাই, যে তুমি ইকো- ১া িক আলি। এতে নাই কল, নি শৰ দেৱতা বালাৰ প্ৰতি কথা সুধিবলৈ ভিীৰ এলিয়া। পালাই পাশ জন। সূত গাইছিলা? এই হেতুকে তুমি যি ৰাটত লেন সৈতে পাৰি যোগতি এনক। পড়ি আয়, তাৰ পৰ আৰ নেলিব, তে লৈ পঠাই দিলে; সাত লি ওয়| কিন্তু অৱশ্যে মৰি। পাছে এলিয়াই কোৱা চল। তেসি দেখ, এলিয়া বিয়েৰ বা অসমাপ্ত তে ধৰিল। তাতে পত ৰহি আছিল; পি কে ফলে, তেওঁৰ পুৰ নফাত, ৰি তা যিটো-
