১ ৰাকালি। [১৮; ২৯ -১১; ৭। • আৰু আপোনালি ৰীতিৰ দয়, বাৰেৰে | উ শৈ ভোজন পান কৰা; কিনোড় বৰণ | তে নোবোৱালৈকে কাৰিৰ আশলেৰো শ হৈছে।তাতে আহাবে জম পান কৰি- ২৯ আপোলাবিলাকক কবি কলি। দুপৰ | লৈ উট গল। আৰু এলিয়াই কলি পৰ্বত বেলা গলত, সিহঁতে স্যাৰ নৈবেদ্য দিয়া টিবলৈ গৈ, মাজলৈ ঢাপৰি আঁই দুটাৰ মাত সময়লৈকে ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিলে; তথাপিমুখ ৰাখিলে। শাহ তেওঁ আপে- কোনো বাণ নল, কোনোৱে উৰ কি মনে না, জলিক কলে, এতিয়া উ সাগৰ কালে ৩ বোগো নকৰিলে। পাছে এলিয়াই আটাই চাই আগৈ; তাতে কি ভট শৈ চাই আমি লোকবিলাকৰু কলে, মোৰ ওচৰলৈ আৰ; কলে, একোৱেই নাই। তেতিয়া এলিয়াইকলে, তাতে সকলো লোক তেওঁ লৈ গল। পাছে তুমি আকৌ যোৱা, সাতবাৰ এই ৰুপে কৰা। . তেওঁ যিহোৱাৰ গা যবেদি যেয়াম কৰলে। | পাসে বাৰত সি কলে, দেখোক, মানুৰ ৩১ তোমাৰ নাম ইস্ৰায়েল হব বুলি যি যাকোবৰ। হাতৰ নিচিনা সৰু এখন মেঘ সাগৰ পৰ ওচলৈ যিহোৱাৰ বাক্য আহিছিল, তেওঁৰ ভটি। তেতিয়া এলিয়াইকলে, তুমি উ গৈ সাবিলা ফৈদৰ সংখ্যা অনুসাৰে এলিয়াই আহককোৱা,আপনি ৰং লজাইমাৰি যাওক; ৩২ বাৰটা শিল লৈ, সেই শিলবোৰেৰে তো নহলে যাবলৈ ধৰে আপোনাৰ বাধা আমাৰ। যিহোৱাৰ নামেৰে এটা যবেদি নিৰ্মাণ|•৫ইয়াৰ অপৰ পাছে মেঘেৰে আৰু বতাহেৰে কৰিলে; আৰু বেদিৰ চাৰিওফালে, দুই চেয় | আকাশ কলা হৈ উঠিল, আৰু বড় বৰষণ হল। ৩ টা ধৰিব পৰা এটা খাল বিলে। পায়ে আৰু আহাৰে পথত উট বিছিয়েললৈ গল। তে খৰি ৰীতিমতে সজাই তো ভোধৰ | ৪ পায়ে দিবোৱাৰ হাত এলিয়াৰ ওপৰ স্থিতি ডোখৰ কৰি কাটি খৰিৰ ওপৰত দি ফলে, হলত, তেও কাল বাজি বিক্ৰিয়েলত সোমোৱা। চাৰি কলৰ পানী আই এই হেলিৰ ঠাইলৈকে আবৰ আগে আগে লড় ধৰিলে। ওপৰত আৰু খৰিবোৰৰ ওপৰত ঢালি দিয়া। • পাছে তেওঁ কলে, দ্বিতীয়বাৰে কা; তাতে এলিয়া পলাই যোন। তেওঁৰু ই দৰ্শন | লিৰিলাকে দ্বিতীয়বাৰো তাক কৰিলে। আৰু | দিয়া। লীয়াক আমন্ত্ৰণ কৰা। | তেওঁ কলে, তৃতীয়বাৰো কৰা; তাতে সিবিলাকে পাছে আহাবে, এলিয়াইকৰা সেইসকলে। তৃতীয়বাৰো তাক কৰিলে। তেতিয়া বেদিৰ | কাৰ্যৰ কথা, বিশেষকৈ তৰোয়ালৰ ৰায় চাকালে পানী বৈ গল, আৰু তেও সেই আটাই ভাববাদীবিলাকক বং কৰ কথায় ৩ খালে পানীৰে পূৰ কৰিলে। পাছে সন্ধ্যা T বলৰ অগিত কলে। তাতে ঈবেলে এলিয়া। বেলাৰ নৈবেদ্য দিয়া সময়ত এলিয়া ভাববাদীয়ে ওচৰলৈ দূত পঠাই এইকথা কলে, বোলে, কাইলৈ ওচৰলৈ আহি কলে, ৫ে অৱহাম, ইহাক, এনে সময়ত যদি ময় তোমাৰ প্ৰাণ দিবিলাক আৰু ইস্ৰায়েলৰ দখৰ যিহোৱা, ইয়েলৰ মা এজনৰ প্ৰাণৰ নিচিনা নকৰে, তেন্তে দেৱতা- ঝত তুমিয়েই যে ঈৰ, আৰু ময় তোমাৰ দাস, বিলাকে মোক অমুক আৰু তাতুকৈয়ো অধিক আৰু তোমাৰ বাক্যৰ প্ৰাৱত ময় যে এইসকলো] ৩ দণ্ড দিক। ইয়াকে দেখি এলিয়াই উ কাৰ্য্য কৰি,ইয়াক আত্তি সকলোৱে জানোক। আপোন প্ৰণ ৰাখিবৰ নিমিত্তে যাত্ৰা কৰি, ৩৭ ৫ যিহোৱা, তুমিয়েই যে ঈশ্বৰ, আৰ তুমিয়েই যিদীৰ অধীনৰ বেৰ-চে পাই তাতে যে ইবিলাক মন পালটোৱাইছ, তাক এই আপোনাৰ দাসক বলে। কিন্তু তে নিয়ে লোকবিলাকে জানিবৰ নিমিতে, যে যিহোৱা, এদিনৰ বাট অৱশ্যৰ যাবলৈ আগ বাটি ৩৮ মোক উত্তর দিয়া, মেকি উত্তর দিয়া। তেতিয়া গৈ এলোপা রোম শহর তলত বলিলে, আর যিহোৱাৰ অগ্নি পড়ি, সেই হেমিবলি, খরি, তেও আপনার মৃত্যু না করলে; আৰু শিল, আৰু মাচা ঘাস করিলে, আৰু খীলত তেওঁ কলে, এয়ে যথেষ্ট, ৫ে যিহোৱ, এতিয়া ৩৯ থকা পানীকে চেলেকি পেলালে। আটাই মোর প্রাণ লোৱা, কিয়নো ময় আপোন পূর্ব লোকবিলাকে তাকে দেখি ভূমিলৈ মুকৈ পড়ি পবিলাকতুকৈ উত্তম মাও। পান ডে কলে, যিহোৱায়েই ঈশর, যিহোৱায়ের। | এজোপা রৌম গহর তলত শয়ন করি। • পাছে এলিয়াই লিবিলাকক কলে, তোমালোকে গল, আৰু দেখা, এজন সূতে তেওঁক চুই কলে, বাল, ভাববাদীবিলাকক ধরা; সিং মারা • উঠা, ভোজন করা। তাতে তেও চাই আসেন একো সাৰি যাব নিদিব। পাছে লিফ | শিতানত, পৰিলত পাক এ পিঠা লাকে সিহতক ধৰিলত, এলিয়াই লিংক। আৰু এটেকেনি পানী দেখিলে; তেতিয়া তেওঁ কচোন রীলৈ লৈ গৈ, ভাত সিহতক ব্য। • মে পান করি পায় শয়ন কলে। পাই •১ কৰিলে। পাছে এলিয়াই অহাৰু কলে, তুমি যিহোৱায় দূতে বিজীয়ার জের গালৈ 360
