১১; ৩৬-২; ১১।] ৩৭ এতিয়াও পায় আৰ শাকিলা গান .। আমাৰ অবকাৰ মা। আমাৰ অধিকাৰ নাই; x শ্ৰায়েল, ভো- সুৰ শুনিবলৈ গলে পা এনে লত কালো- লোক এতিম আপোন আপোন লৈটি ন্য দল মা যে মহা বিয়াৰil. যোৱা। তাতেই অটাই লোক দায় • আপোনাৰ মাস ম কেবল মহাক ঘন পাৰ পা পা উটি, বিীৰ পূজক সেই চেবাৰ কৰি থৈ আহিম; তেই ইমায় সলনি। পড়ে যাতে ল; কি, যদিমৰ পৰ বি- ৩ ফেলেই এনে অন্য কৰি লাগিয়ে কি চালেমকৈ য্যিাদাৰ কিবিলাক আপানি মিনতি কৰে, আপনাৰ এই দশক উলা যাৰ ৰাত আসক্ত হল। লৈ কি, ময় আপোন মত আপোন পিতৃ | পা দত্মদ যিলেমলৈ আপোনাৰ লৈ মা মৈমিৰ চা মৰি। কি দেখো, আলি; আৰু নাই বৰ ৰাখি অয়ে এই অলোনাৰ বল কিম; ইৰাক যে, আপোনাৰ যি দনী উপপত্নী থৈ গৈছিল, মহাৰাৰ লগত পয় হৈ যাবলৈ দিও, লিংক আনি কৰি প্ৰতিপালন কৰিলে,কিন্তু আৰু আপোনাৰ স বিহকে ভাল দেখে, সি গমন নকৰিলে। এইপে সিত বিষ
- আপুনি ইয়ালৈ তাকেই ৰোক। তাই উন অন্ধ মৰণ কাললৈকে হৈ থাকিল।
কৰিলে, কিম মোৰ লগত পাৰ হৈ যাৰ; তুমি । পালা অমাচাক ফলে, তুমি তিন দিন যিকে ভাল দেখ, নয় ইয়ালৈ তাকে কৰিম, | কি যিসা লোকবিলাকৰু মই মোৰ আমি মোকবি কৰিবলৈ কোৱা,ময়তো ওচৰত গোট খুৱাব, মা তুমিওৰতি উপড়ি ১াই তাকেইকমি। পাসলো মনে যান। বা। তাতে অমাচাই যিদৰ লোকবিলাক পৰ , আৰু ৰে পঃ মল; পাছেই। | মতাই গোট খুৱাৰলৈ গল; কিন্তু নিৰুপি বয়ি চুমা খাই বিদায় দিলে, আৰু তেও। ৮ কালকৈ তেওঁৰ অধিক পলম হল। তেতিয়া আপোন ঠাইলৈ উটি গল। দৰে অৰীচৰু কলে, এতিয়া বিৰি’পতে জেই অবুচালোমহুকৈ আমাৰ অধিক অনি ত্ৰালেৰ মাঝত বিবা, আৰু চেৰা ৰিলো। কৰিব; তুমি অপোন প্ৰ দাসবিলাকক • এই পেনাই পাৰ হৈ গিলগললৈ গল; লৈ তাৰ পাছে পাছে খেদি যোৱা; নলে লি কিমেও তেওঁ লগত পাৰ হৈ গল; আৰু গড়েৰ আবৃত হোৱা কোনো কোনো নগৰ পাই বিদায় সকলো লোৰে, আৰু ইলালেৰ • আমাৰ চকুৰ আগৰপৰ সাৰি। তাতে যোৱা ১ অকে লোকে আৰু পাৰ কৰি নিলে। পাছে লোকবিলাক, কথীয়া আৰু পৰেীয়া লোক দেখা, ইয়েল সকলো লোকেৰ চালৈ আৰু সকলো বীৱপৰ তেওঁৰ পাছে পাছে আমিৰাকলে, আমাৰ গা বিদাৰ লোক ওলাই গল; বিট পুতে চেবপাছে পাছে ফিলাকে আপোনাক টি মহাক, আলো- খেলি যাৰ নিমিত্তে সিৰিল যিচালেৰ পৰ না, পলিক, আ লগতে সকলো ৰাৰিলৈ গল। পাছে সিবিলাকে গিনিত ২ লোক ঘন পাৰ কৰি কিন্তু আমিলে তাতে। থকা মহশিলুটোৰ ওচৰ পালত, অমাচা আমি যিয়দাৰ গলে লোকে ইয়েল লোকবিলাক সিবিলাকৰ আগত উপস্থিত ত; তেতিয়া উ টিকলে, আমাৰ ওসীয়; তো যোৱাৰ কলিত ৰণৰ সব অছিল, আ এই কথাতে লোক কি খং উহু। তাৰ ওপৰ আলোনাকাল কাকত থকা আমিনা ৰায় কি খাই। নাই তেও। নোৱালে সৈতে এগটালি আছিল; পা ০ালা আমাক কি ৰে লিজে। পাত্ৰ-T তেও আগ বাঢ়ি যাতে সেয়ে মাটীত পড়িল অল লোবিলাকে খিলাৰ লোকক উLঅৰু যোৱাৰে অমাচাৰুকলে,. মোৰ তাই দিক, আমাৰ আগ অধিকাৰ আT মন আছ নে। এই বুলি যোৱাবে তেওঁক আৰু নৱত তোমালোকতকৈ আমাৰ অধিক। চুমা খাবলৈ সে তেৰে অমাচাৰ ঘড়িত বা আছে; এই হেতুকে আমাৰু কিয় ৫েন|• ধৰি। কিন্তু অমৗচাই যোৱাৰৰ হাত থকা কলিংক আৰু আমাৰ কি ওটাই ৱোললৈ মন নৰিলে; তাতে যোৱবেতাৰ বিথ জানো যে আমি কোৱা নাই। তেওঁৰ পেটত খো মাটি মাটীত তো মাড় ভেন্সি ইয়েল লোকবিলা কথাকৈ ঘি। উলিয়াই পেলালে, পুনৰায় আৰু কে নে- দৰ লোকবিলাক টন জৈলি। মৰিলে; গত মেৰিল। পাছে যোৱাৰ | সেইসময়ত সই ঠাইতে নিমনীয় আৰু তে ভায়ক অবৰে বি; পুৰে 1 কি পুতেক এ মাসকে এট) পৰি|১১ বাৰ পা পায়ে খেদি গল। মা শ্য • যা আছিল; সি বি ইল, বায়ু সত বোৱ এটা তাই থিয় হৈ , আমায় জানেন নাই, আৰু লি! • যি সে আৰ অল পা, এ
