চমূলেৰ দ্বিতীয় পুস্তক। আয়ু তেল মৃত্যুসংবা পোব। কৰিকান্দিলে, আৰু সমালৈকে লঘোনে থাকিল। | তেও বিলাপ গীত। ১৩ পাছে দাদে সেই বাৰ্তা অমা ডোক কলে, | তুমি ক’ৰ মানুষ। লি কলে, ময় এমন প্ৰবাসী ৫ চৌল মৃত. পাড়ে,দলে আমালেকীয়া-[ ১৪ অমালেকীয়া মানুষ। দায়দে তা কলে, তাৰ বিলাক। কৰি উলটি আহি চিত। | যিহোৱাৰ অতিৰিক্ত অনক নষ্ট কৰিবৰ অৰ্থে ২দনি লি। পাছে তৃতীয় দিন এটা মা। অপোনৰ হাত মেলিবলৈ ভয় নকৰিলা, ই সৈন্যসামন্ত পৰা বাৰি হৈ চৌলৰ চৰ| ১৫ কেনে কথা। পাছে দায়দে ডেকাবিলাৰ মা পৰা আছিল; তাৰ কাপড় লা আৰু মৃত মাল| এটাক মাতি আ দি কলে, তুমি ওচৰলৈ লোৱা; লি দাদৰ ওচৰ পাই মাটীলৈ মুখ | গৈ তাক আক্ৰমণ কৰা; তাতে লি গৈ তাক কৰি পড়ি এণিপাত কৰিলে। তাতে দীদে। ১৬ এনেকৈ প্ৰহাৰ কৰিলে, যে, সি মৰিল। আৰ তাৰ সৰিলে, তুমি কৰ পৰ আহি লি। | দায়ূদে তাক কলে, তোৰ ৰক্তপাত, দোষ তোৰ কে কলে, ম ত্ৰায়েলৰ সৈন্যসাম পৰ যতেই থাকোক; কিয়নো, ময়েই যিহোৱাৰ পলাই আছি। দাদে তাক সুধিলে, কি হল? অভিষিক্ত নক বধ কৰিলে বুলি তোৰ আপেনি মোক কোৱজান। লি ফলে, লোকবিলাক যাৰ | মুখেই তোৰ বিৰুহ্নে সাক্ষ্য দিলে। পৰ পলাল, আৰু লোকবিলাৰ মাঝত অনেক ১৭ পাছে দায়দে চেলৰ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ যোনী- ৰপলি; আৰু চৌলতেৰ পুৰ যোনীখনন | ৫নৰ বিষয়ে এই বিলপেৰে বিলাপ কৰিলে। লি। পাত্ত দায়দে সেই সংবাদ দিয়া ভোক। ১৮ আৰু তে যিয়দাৰ সন্তানবিলাকক এই ধগীত সুধিলে, চোল আৰু তেওঁৰ পুৰ যোনাথন যে শিকাবলৈ দিলে; দেখা, সেয়ে যাচেৰ পুক তি, ভকি তুমি কেনেকৈ নিল। তাতে বাৰ্তা। খনিত লিখা আছে। পিয়াসেইকোইকল, ঘটনাক্ৰমে ময় গিযোৱা। ১৯ হে ইয়েল, তোমাৰ উচ্চস্থনিবিলাকত ৰঙ্গ পাতত আছিলো; তাতে দেখা, চৌলে বড়ৰ | দু বধ কৰা হল। ৰভ দি আছিল, আৰ ৰং ও অশ্বাৰোহী হায় হায়, বীৰবিলাক কেনেকৈ পতিত হল! বিলাকে তেৰ পায়ে পাত্ৰে বড়কৈ খেদি আছি গাতত তাক প্ৰকাশ নকৰিবা, ছিল। এনেতে তেও পাছলৈ মুখ ৰাইমোক অফিলোনৰ বাটত তাক প্ৰচাৰ নকৰিবা; দেখি মাতিলে। তেতিয়া, ময় আছো বুলি কলত, কৰিলে পলেীয়াহঁতৰ জীয়ৰীবিলাকে ঙেও যোক সুধিলে, তুমি কেন? ময় কলে, ময় | আনন্দ কৰি, ১ালেকী মা। পাছে তেওঁ মোক কলে, ময় অনতৰ জীয়াৰীবিলাকে উল্লাস কৰিব। বিক, তুমি যে ওত থিয় হৈ যোৰু বধ হে গিলবোৱাৰ পৰ্বতকেইটা, |; কাৰণ মোক শিৰাঘুৰিয়ে ধৰি, আৰু তোমালোকৰ ওপৰত নিয়ৰ কি বৰ, বা ১• এটিও প্ৰাণ গোত সম্পূৰ্ণ আছে। তাতে ময় | উততালনীয় নৈবেদ্যৰ পথাৰ নহওক; গৈ তে ওচৰত থিয় হৈ তেওঁক বধ কৰিলে; কিয়নো সেই ঠাইত বীৰবিলাকৰ চলি মিল, পৰাজিত হোৱাৰ পাছ যে তেওঁ আৰু | পেলোৱা হল, মীয়াই নেকিব,তা নয় নিয়ে আনিছিলো; তেলেৰে অভিষিক্ত নোহাৱা চৌলৰ চাল এ মত জেওৰ সুৰ কিৰীটি, আৰু বাহুৰ পেলোৱা হল। বা লৈ এই ঠাইলৈ যাৰ প্ৰভুৰ চৰলৈ| ২২ এ লোকৰিলৰ তে আৰু বীৰবিলাৰ ১১ানি। তেতিয়া দায়দে আপোনাৰ কাপড় তেলৰ পৰ যেনাথনৰ ধনু বিমুখ • এৰি লিলে, অ তেওৰ লগৰ আটাইলোক মহৈছিল, ১২ বিলাকে সেই দত্ত কৰিলে। চৌল, কেন্দ্ৰ পুত্ৰ চৌলৰ তৰোৱালো সুদাই উলটি নাৰিছিল। বোলান, এ বিহাৰ প্রয়া ইত্ৰায়েল বংশ। ২৩ চৌল আৰু যোনাথন সীৱনৰ কালত গ্রি জ্ঞাৱালত পতিত হোৱাতে সিবিলাকে শোক আৰু সন্তোষজনক আছিল, c. . . ৪.oD BT-20.] 305
