পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২৯৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১; -১১; ১১।] মায়ুন কলে, ৰয়ায় বোৱাই হোৱা লঘু বিষয়। | তেওঁ আপোনাৰ অবিতে পাপ কৰা মাই কি বুলি তোমালোকে ভাবিছা নে? মধু দুনিয়া তেওঁৰ সকলো কৰ্ম আপোনাৰ পৰুে অতি মল- vষ, যোৰ অলপ মান্য। পাছে ছেীল মনক। কিয়নো তেওঁ আপোন প্ৰাণ আঁচিল্য বিলাকে তেওঁক কলে, দায়দে এই এই ৰুপে আগত ৰাখি লৈ পলেষ্টীয়টোক বধ কৰিলে; ২০থাকলে। তেতিয়া চোলে কলে, তোমালোকে তাতে যিহোৱাইগোটেই শ্ৰায়েলৰ পক্ষে মহা- দাধৰু এই কুপে কোৱাগৈ, যে, ৰাই একো নিষ্ঠাৰ সাধন কৰিলে; তাকে দেখি আপুনি গা-ধন আগোয়ে, তাৰ শক্ৰবোৰৰ প্ৰতিকাৰ আনন্দ কৰিল; এই হেতুকে এতিয়া অকাৰণে সাধিব্য নিমিত্তে পলোয়াবিলাকৰ এশ দাদক বধ কৰি নিৰ্দোষীৰ ৰক্তপাত কৰি কিন্তু লিফৰ্ম মানে খুজিছে; ইয়াতে পলে ৬ পাপ কৰিব খুজিছে। তাতে চৌলে যোনাথন ফীয়াৰিলাক হত যাৰায় দায়ক বধ কৰাৰলৈ। কথা বনি শপথ থাইকলে, যিহোৱাৰ জীৱন ১০ সেলতাৰ আহিল। পাছে, ওৰ দাগবিলাকে • শপথ, তাক বধ কৰ নহব। পাছে যোনাথনে পাক সে কথা বলত, দায়দেৰ জোৱাই দায়দক মাতি আনি সেই আটাই কথা তেওঁক লৈ সন্তোষ পালে। তাৰ পায়ে নিৰুপি জনালে। আৰু যোনাথনে দাযুদক চৌলৰ ওচৰলৈ কাল পৰ নৌ ওঁতেই, দায়ূদে আপোনাৰ লোক] আনিলে; তাতে তেওঁ আগৰ দৰে তেওঁৰ সাক্ষাতে বিলাকে সৈতে উঠি গৈ পলোয়াবিলাকৰ দুশ | এক বধ কৰি, যাৰ যোৱাই বৰ নিমিতে। তাৰ পায়ে পুনৰায় ৰণ ওলালত, দায়ূদে বাহিৰ তেওঁ পুৰ সংখ্যাৰ দৰে সিহঁতৰ লিঙ্গাচৰ্ম | | হৈ গৈ পলোয়াবিলাকে সৈতে যুদ্ধ কৰি আমি ৰজাক দিলে; তাতে চোলে তেওঁৰ গত | সিহতৰ মাকত মহাসংহাৰ কৰিল; তাতে আপনি নায়েক মাধলক বিয়া দিলে। পাছে ১ তেওঁ সমুখৰ পৰ সিহঁত পলাই গল। পান | বিয়েৰ যে কায়দৰ লগত আছে, অৰু চোল যি সময়ত চৌলে বড়লা হাতত লৈ আপোনাৰ নীয়েক মাখলে যে কে প্ৰেম কৰিলে, ইয়াকে যত বহি আছিল, আৰু দায়ুদে তেৰে চলে পষ্টকৈ বুঝলে। তাতে, দদৰ কাৰণে | বাদ্য বয়াই আছিল, সেই সময়ত যিহোৱাৰ আৰু চৌলৰ আৰু তয় হোৱাত তেওঁমীৱনৰ | পৰা অহা এটা দুই আত্মা তেওহ স্থিতি বলত, মলো কলিত দাদৰ শত্ৰু হৈ থাকিল। | ১• চৌলে বড়শাৰে দায়ুদক গড়ে সৈতে শালিবলৈ ০ পাৰে পলোয়াবিলাক অলিক ওলা-1 চেষ্টা কৰিলে; কিন্তু তেও চৌলৰ সখ্য বল বলে; কিন্তু বিমান বাৰ ওলাই আহে, | পৰ। ইহকি যোৱাত, তেওঁৰ বড়শা গড়ত সিয়ান বাৰ যৌৰ দাসবিলাকৰ মাৰু সৰু সোমাল; আৰু দাযুদ পলাই গৈ সেই ৰাতি লোক ফাদে ৰশিৰে চলে; তাতে তেওঁৰ | ১১ মাৰিল। দাযুদক ৰখি থাকিবলৈ, আ ৰাতি- ৰা ৰতিশয় মানা হল। পুৱা তেওঁক বধ কৰিবলৈ চৌলে দায়দৰ ঘৰ গুৱলৈ দুই পঠালে; কিন্তু দায়দৰ কাৰ্যা এনেসৈতে তোলা অলপদিনীয়া মিলন। মীখলে তেওক বাৰ্তা দি কলে, তুমি যদি এই | Tয়ু পলাই যোবা। ৰাঙিয়েই আপোন প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা, তেন্তে পাছে চোলে আপোন পু। যোনাথন | ১২ কাইলৈ মৰা পড়ি। পাছে মীখলে এখন

  • আমলোনাৰ সকল দাসবিলাক অগিত! খিলফি দুৱায়েৰি দায়দক নমাই দিলে; তাতে

২াদক বধ কৰিবঃ কথা কলে। কিন্তু চোলয় | তেওঁ পলাই গৈ ৰক্ষা পালে। আৰু মীখলে গৃহ পা ঘোমাখনে বায়ুদক অতিশয় প্ৰেম কৰলে :] দেৱতাৰ মূৰ্তিটো লৈ শত শয়ন কৰালে, আৰ আৰ যেনানোয়ক কলে, মে’ৰ শিং চৌলে| তাৰ মৃত ছাগলা, নোমৰ গাৰু এটা দি তাৰু তোষক বধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে; এই] ১৪ কাপড়খনেৰে ঢাকি রাখিলে। পাছে চৌলে হেতুকে নয় বিনয় করে, ভূমি রাতিপুৱা সাৱশান | দায়ুদক ধৰিবলৈ দূতবিলাকক পঠালত, মীখলে ব, অ কোনো পুত ঠাইত অশ্ৰয় লৈ লু চাই | ১৫ কলে, তেওঁ নৱীয়া পড়িছে। তাতে চৌলে বাািগৈ। আৰু তুমি যি পথাৰত থাকিবা, দাদক চাবলৈ দূতবিলাকক পঠাই কলে, ময় সেই ঠাইলৈকে ময় ওলাই যাম, আৰু মোর | বধ করিব নিমিত্তে তাক খাটে সৈতে মোর পিত কোং থিয় হৈ তোমার বিষয়ে পিতৃ| ১১ ওলৈ অনাগৈ। পাছে দুইবিলাকে ভিতৰলৈ বগ কথাবার্তা হোৱাৰ পাচে, তেওঁ কি কষ্ট, গৈ শয্যাত সেই গৃহদেৱহাৰ আওঁ আৰু তার মত কি ম তোমাক কম। তার পাছে যেনা-১; ছাগলার নোমৰ গাৰু দেখিলে। তেতিয়া চৌলে এনে আপোন পিচাল অগই দয়ৰ পৰুে মীলক ফলে, তয় মোক কিয় এই রূপে প্রবঞ্চনা চাল কলে; তেওঁ কলে, মহারা অপোন | কৰিলি। মোৰ শত্ৰু কিয় পলাই শাৰিবলৈ এল আর বিরুড় পাপ নফরোক; কিয়নো লিলি। তাতে মীলে চোলক উ কিলে, pl