১৬; ৩-১৭;।] শুল, তেন্তে তেওঁ মোক বধ কৰি। হিৱাই| কি যিহোবাৰ কা চেলৰ পৰ গল, আৰু কলে, তুমি এশী ৰী গনগত লৈ যোৱ,1 বি পৰা অব এক দই অক্সাই আহি আবা, ময় যিহোৱলশ কৰিলে। কে কল কলিলৈ ধৰিলে। পানে চৌল, আবি। আৰ সেই বল থিমকো নিমত | কললিকে কে ফলে, দেখো,খৰ পৰ কৰি; পাতুৰি বি.কবি কাশি, তা নয়। একদুইশোনাব্যাকুলকৰিছে। তোমায়; ময় তোমায় আগত যি সময় ]ি এইহেতুকে আমাৰ এৰে আপোনাৰ আগত ঝে,তুমি মোৰ নিমিনেলেইমমকেলভিষেক। এ দামবিলাকৰু এজৰ বিপৰ বীণা বয়াত কৰি। পান মুলে যিহোৱাৰু সেইবাৰ বিচাৰিবলৈ আৰ কৰাক; পাছে, যি সময়ত সাৰে কাৰ্য্যকৰলে; যেতিয়া বৈলেহমা গা পা অহা যে দুআলাই আপোনাক পালে, নেভিয়নগৰ কেপিপি, গৰিব,সেই সময়ত লই যা হাতেৰে বীণা তেক আগ বাৰলৈ আহি সুধিলে, আপনি ১০ বলে আপনি উপশম পাব। তাতে চৌলে লৰ অৰ্থে আহি নে? তেওকলে, মলয় | আপোনাৰ দাসবিলাকক আ কৰিলে, বাৰু, অৰ্থে; যা যিহোৱাৰ উেেশ ঘন বিলৈ ভালকৈ বীণা কাব পৰা এজন লোক বিচাৰি বি; তোমালোকে আলোবিলাকা ১মোয় চলে আগৈ। তাতে সিবিলাকৰ প ি মোঃ লগত লৈ আৰ। আৰু এনেলে,দেখো, বৈ-লেহনীয়াৰিয়ৰ এমন ভে বিচাৰু আৰু তেওৰ পুৰবিলাক পবিত্ৰ পুতেকক দেখিলো; তে বীণা বলোৱাত অতি কৰি যলৈ নিম কৰিল। পাছে সিবিলাকা পৰ্গত, অপকৰ্মী বীৰ, চা, কথা কোৱাত আলিত, তেলে ইয়ালৈ ইমনকেল, বিবেক, আৰু পৱন, আৰু যিহোৱা তেও যিহোৱাৰ আগত উপস্থিত হোৱা এইখাবো | ১৯ লগত ভা। পাছে চোলে যিয় চলে মৃত শ্যে নেওয় অভিষিক্ত মন। কি যিহোৱাই পঠাই কলে, দাদ নামেৰে তোমাৰ যি পুত্ৰই সকলক কলে, তুমি ইয়াৰ মুখলৈ আৰু দীৰ্ঘ। মেৰ চৰাইন, তাক মোৰ ওচৰলৈ পঠাই দিয়া। কালৈ সৃ মনি; কাৰণ ময় তা অহা পায়ে বিয়ে এটা গাং পিঠা বোঝাই দি, কৰিলো। কিয়নো মানুহেযি কুপে চায়, খিছে এ মোট জাস, আৰু এটা বগলী পে- ৰই সেই ৰুলে নেচায়; কাৰণ মানুহে, যি বালি লৈ আপোনাৰ পুতেক ফায়দা হাতত দেৰি পাৰি, তালৈ চায়, কিন্তু যিহোৱাই দি তেললৈ পঠাই দিলে। পাছে দাদ চেলৰ মনলৈ তুমি ৰাখে। পাছে যিয়ে অবীক। ওচৰলৈ আহি তেওৰ অগিত থিয় হলত, তেও যাতি, চালেৰ আগেদি যাবলৈ দিলে; তাতে যদি অতিশয় ভাল পাবলৈ ধৰিলে; আৰু চকলে যিয় কলে, যিহোৱাইইয়াকো মনো | দাদ তেওঁৰ অবাক হল। পাছে চেীলে ৯ীড় কৰ নাই। পাছে খিচয়ে চমক অগেটি | ঘিচয়লৈ কৈ পঠালে, বোলে, ময় বিনয় কৰে, বলি দিলে; তাতে তেওঁ কলে, যিহোৱাই। দামুদক মোৰ অগিত থাকিবলৈ দিয়; কিয়নো ১•ইয়াকে মনোনীত কৰা নাই। এইৰূপে মিচয়ো মিমোৰ অনুপ্ৰাপ্ত হল। পাশেৰ পৰ আপোনাৰ পুলিৰ যাব সাত সক। অহা দুষ্ট আত্মাইযেতিয়া চৌল ধৰে, তেতিয়া অগিৰি যাবলৈ দিল; কিন্তু চালে যিয়ক দামুদে বীণা লৈ তেৰে বায়; তাতে চৌল কল, যিহোৱাই ইবিলাকক মনোনীত কৰা সুস্থ নয়, তেও উপশম পায়, আৰু সেই দুষ্ট ১১ নাই। পায়ে চলে খিচক ফলে, তোমাৰ আমাই তেওঁক এড়ি যায়। আটাইৰো সময় নে।তেওঁ কলে, কেবল শটা বাকী আছে; দে, সি মেৰ চাইছে। আয়ুদে গলিয়াবৰ বাকয়া। ঝল মিয়ৰু কল, মানুহ পঠাই | ও তাৰ পাছে পলোয়াবিলাকে যুদ্ধ কৰিব না; কিয়নো সি বিয়ালৈ মামা আমি লৈ আপোনাৰ সৈন্যসামক গো ধুৱাই, ১২ তে মহে। পা তেও মাই পঠাই। | খিদাৰ অধিকাৰত থকা চোষোত একে লগ বৈ, কে এলে। তেওঁৰ ৰণ অলপীয়, তেওঁ৷ চোকে আৰু অয়কাৰ মন্তিত এক-দমীমত য, আৰু দেখিবলৈ সুখ আবি।কে। হাৰি পাতিলে। চৌল আৰু ইস্ৰায়েল লোক- যিহেই কলে, ঠা,ইয়াকে অভিষেক ব; ৰিলাকে গোট খাই এল উপাত ছাউনি ১০লি য়েই সেই মা। তেতিয়া চলে পাটি, পলেদীয়বিক বিৰুদ্ধে সৈন, বেহ কেৰিা লৈ,তোফকবলমাত। ৩ পাতিলে। তাতে পলোয়াবিলাক একালে কেই অনিৰিলে; সেইদিলাৰা এটা পৰত, আৰু ইস্ৰায়েল অনি কালে অন গ বিয়েৰ অতিশয়পেস্থিতি। এটা পৰ্বত থিয় হৈ থাকিল; আৰু ইয়ৰে ল। পৰিসলে উনামালৈ। ' . মাত কউতকাআছিল। পাছে পানিসী s
