১৩; ১১- ৪; ১৮।) বিলাক বিন্যামীম, গোথাকিল,পুলে বল লৈ , তিনি ৱািই আৰু বিলাকে মিকাত উনি পাতি, ৰল। হায় ব; কিশে মে ৰায় ১ পা পয়োনিক মুনিৰ পৰ L• লপ কেনিয়াৰবিলে বিবেক ৰাতা সৈন্যৰী তিনি দল হৈ ওল; Lখা কৰে কোনো নাই। তাতে লে- নিহত এদল: ম আল এৰা বাহফেলে, আপোনাৰ মনত বিকেই ১ললৈ গল; অৰুনি দলে মুখ ঘৰই •ৈ ৰেক; আয় বৈলো, দেখো, ময়লা- হৰিণ, বাৰি গল, আয় দল ৰণ{াৰ পোনাৰাগত।তে কালে ৰোয়ম উপত্যকালৈ মুখ বা এপ!! বোন , দেখ, আমি সেই সোলাি- লাইলি গল। | ফাললৈ আগ বাঢ়ি গৈ সিং দেখ। ১৯ সেই সময়ত গোটেই জ্ঞায়েল দেশত কোনো দি মিত্তে আমায়, তাতে ৰ, আমি হত কমাৰ পোৱা নাছিল; কাৰণ পলোয়াবিনাকে। .লৈ গৈ, মেয়ে আমি আপোন ঠাইতে কয়, কাৰ থাকিলে ইয়ালিকে পা-১• থামি, নিতচলৈ উট নেযীম; কিন্তু নাৰ নিমিত্তে তৰাৱাল কি গাইল। আমাৰ ওচৰলৈ উ আ এনে কথা বলি, • এই হেতুকে আপোন সপোন ফল, (কা চেয়ে আমি উঠ বাম; কিয়নো যিহোয়া , বা কাৰ, বা কোড় শান দিয়ে। আমাৰ তত দিক সোথ মিলে; এয়ে নিমিত্তে, শোইত্ৰায়েল লোকবিলাক পনে-১১আমলে নি। পায়ে সিবিলাক তা মনে ৰাবিলাকৰ লৈ নামি বাৰ বগা : পলীবিলাক সৈন্যদল আগত সালোনা- ১ই নিমিত্তে সকলোৰে কে, এৰ এক ঝT বিলাক দেখা দিত, পলোয়াবিলাকে বলে, | তিল, ফুল, পাৰু আৰ ৪টি কাটা সীৱা দেখা,ইব্ৰীয়াৰিলাক যি যি তাই ২ আছিল। এতে ব্যৰ কালত চাল খায়। আছিল, সেবোৰৰ পৰ।এতিয়া ওলাই। পাত্ৰে যোনাখনৰ লগৰ সৈন্যবিলাক হটি তৰল। সে এৰী সৈন্যদলৰ লোকবিলাক যোংক বা মাটি মাহিল; কেবল চৌল বা তেও। আৰ অবাক কলে, আমাৰ চৰলৈ উই ২০ পুৰু যোনৰ গতি আহিল। পাছে আৰ, আমি ততক কিৰা শিকাম; তাতে যেনা- পলীয়াবিলকিৰ এৰী সৈন্যদল ওলাই মিক নে আপোনাৰ আজবাহক কলে, আং, মোৰ | যচ্য বাটলৈ আহিল। পাছে পাছে উট আই; কিনো যিহোৱাই ৫০ এদিন দৌলৰ শৰ গোনাখলে ভালা-1 মিতিক ক্ৰিয়েল, হাতত সমৰ্পণ কৰিলে। নাৰ অন্তৰাক ভোক কলে, আখ, আটি ১০ পায়ে বোনানে যাতে নিয়ে বগাই উট , সোলে এক পলেীবিলাৰ এহনী সৈন্য | অ তে অবাক তেও পাছত গল; তাতে দল ওলৈ যাও; কিন্তু তেও এইখ অপো- সেই লোকবিলাক যোনাথম্য আগে আগে পড়ি আৰ বাপে আগমলে। সেই কালত চাল বলৈ ধৰিলে, আৰু তেওঃ অত্ৰকে তে গিৰিয়াৰ শেষ গত মিগ্ৰোত একা এলোপা। পাছে পাছে বধ কৰিবলৈ ধৰিলে। যোৱা কালিৰ গছ তলত বহি আছিল, আৰু তে। মা তেওঁৰ অত্ৰবাহকে কৰা এই প্ৰথম যত, ৩ বাৰ লোক প্ৰায় শ আছিল; আৰু যি এলী। এহাল বলদেৱে বাৰ পৰা মায় আধা সিৰপুৰ চিলোত যিহোৱা পুৰোহিত আহিল, তেওঁৰ। দীৰ্ঘ প্ৰায় বিশ হনুমান লোক বধ কৰা হল। পাতি, পৰ নাতি, ঈখাবাদ ককায়ে ১০ তাতে যাই হানি আদি অটাই সৈন্যৰ মাত অটুৰ পুৰ যি অহিয়, তেওঁ একো যত লমল; মিকুমত থকা প্ৰহৰী সৈন্যদল আ পিটি তেওৰ লগত আছিল; অ কোনাথন। | সই কৰ্নেতাবোৰেও কপিবলৈ ধৰিলে, আৰু বেগল, সেই কথা লোকবিলাকে কানা মাছিল। পৃথিবীও কঁপিল; এই ৰুপে ঈশ্বৰে কৰা সহ- • যি যি বাটেদি যোধলে শলেয়া- ১ কলম হল। তেতিয়া ৰিনামনিৰ শিবিৰতি লা, এৰী সৈন্যদলৰ ৩চয়লৈ আৰ!ি কা চেলৰ এবীলাকে চা দোখলে, সে ছিল, সেইবোৰ বা মাচাই কালে এটা, লোকচুকাই গৈছে, আইকালে সিলে নিলে এটা দাস অতিয়ে শিলাময় পৰ্বত ছিলি হৈ গৈছে। আছিল; তাৰ এটাৰ নাম ৰোৰা আন-| ১০ তাতে চৌলে আপোনাৰ লগত এক লোক টোৰ মাই নি। আৰ তাৰা এটাউন | | বিলাকক কল, আমাৰ মাৰ পৰ কোনো ফলে মিচৰ শখ, ৰু মিঠা খৈয়ে নে কি এবাৰ লেখক চোৱা। পানে দশিকালে গেবাৰ সখত জো হৈ উ-| লিলিকে লোকবিলাকক লেখকলিত,সখিলে, ছিল। যেনাথত আপোনাৰ মা কে যেন আৰ কে আকাই। মে লে, না, আমি সেই এৰী |ৈ কালে অমিয়া কলে, শ ক লৈ ,
