২৭৮ {১;৩-২৪। খালি। এদিন সেই কালৰ যাপক কীচৰ। এতিয়াই উই যোৱ; কিয়নো এই সতে গাখীবেৰ হেৰাল। তেতিয়া কীচে আপনি পুৰ| ১০ তেওঁক লগ পাব। তেতিমা শিবিলাকে নগৰ চোলক ফলে, তুমি দলৰেৰ মাৰ এটা। গট গৈ অশৰ দুৰভিত সোমলত, নখ, 'ও লগত লৈ, গাখীবোৰ বিচাৰি যোৱা। তাতে ৱলে ওখ ঠাইলৈ যাব। নিমিতে ওই তেওঁ কৰিম পৰ্বতেদি ঘুৰি চালিচা এেেশলি। আমি সিকিৰ লগ পালে। গল; কিন্তু লিবিলাকে পাখীৰোৰ নেপালে। * চেলি আহি পোৱাৰ আগ মি বিয়াই পাছে লিবিলাক চালীম এদেশে গণ, তাতে! চালেৰ আগত এইকথা প্ৰকাশ কৰিলে, বোলে, • নাই; তাৰ পাছে বিনামীন দেশেৰ গল, কিন্তু ১০ কাইলৈ ইমাম পৰত মম বিনামীন এদেৰ ৫ সেই ঠাইতো নেপালে। পাছে লিবিলাকে চুক | পৰ এম মানুষ তোমায় লৈ পঠা; মোৰ প্ৰদেশ পালত, চেলে আপোনাৰ সগত যোৱা | এ ত্ৰিায়েলৰ ওপৰ অধিপতি লৈ, তুমি 'সলিক কলে, আছ, আমি উভটি যাও; ঝিনি এক অভিষেক কৰিব; তাতে দি মোৰ এক মোৰ পিতৃৰ গাখীবোৰ নিমিত্তে চিন্তা কৰিবলৈ পললীয়াবিলকিৰ তিৰ পৰ উদ্ধাৰ কৰিব; ৬ এড়ি আমাৰ নিমিতে ভাবনা কৰিব। তাতেলি কিয়নো, মেৰি এবিলাক কাতৰোক্তিৰ খবৰ কলে, দেখোক, এই নগৰত ঈশ্বৰৰ এন লোক মোৰ কাণত পড়াত, ময় সিহঁতলৈ দৃষ্টি কৰিলো। আছে; তেও মান্যৱান লোক; আৰু তেওঁ যি যি ১৭ পায়ে চাৰেলে লেক দেখা পলত, যিবোৱাই কয়, সকলো দিয়ে সিয়; এতেকে মহোক,! তেওকলে, দেখ, যাৰ বিয়ে হয় তোমাক কৈ আমি এতিয়া সেই ঠাইলৈ যাও; বিলানি তেও। হিলে, এইজনেই সেইমন; এইজনেই মোৰ ও আমি যাব লগীয়া বা অনাৰ পাৰি। তেতি।] ১৮ এবিলাকৰ ওপৰত শাসন কৰি। তেতিয়া চৌলে অপোনাৰ দাসক ফলে, দেখা, যদি আমি চৌলেদুৱাৰৰ তিতালয় পাই সুধিলে, যাও, তেন্তে সেই লোকৰ ওচৰলৈ কি লৈ যাম।L বিনয় কৰে, দৰ্শকৰ যৰ ক'ত, তাক মোক কোৱা। কিয়নো আমাৰ পাত্ৰৰ পিঠা ওৰ পড়িল; ঈশবৰ| ১৯ তাতে মুৱেলে চোলক উত্তৰ দি কলে, ময়েই লোকলৈ উপহাৰষপে নিবলৈ আমাৰ একো | সেই 'দৰ্শ; যাৰ আগে ভাগে ওঠাইলৈ বলা, নাই; আমাৰ লগত কি আছে তাতে সেই | কিয়নো তোমালোকে আমি মোৰ লগত তো আসে উত্তৰ দি ঢৌলককলে, এই দেখোক, মোৰ কৰিবাশৈ; কাইলৈ ৰাতিপুৱাই যায় তোমাক হাতত এক চেকল পৰ চতুৰ্থ ভাগ আছে;T বিদায় কৰিম, আৰ তোষৰ মমৰ সকলো কথা আমাক বা অনবৰ নিমিতে ময় ঈশৰ লোককাৰ তোমাৰ আগত বুঝাই কম। আৰু আিিতন দিন ইয়াকে দিম। (আগৰ কালত ইস্ৰায়েলৰ মাঝহ | হল, তোমাৰ যি গাৰ্থীদেৰ বেৰাইহিল, সেই শৰৰ প্ৰতি সুধিবৰ অৰ্থে যাব লগা হলে বেৰ নিমিত্তে মনত চিন্তা নকৰিব; নিন লোকবিলাকে এই ৰূপে কয়, আহা, আমি সেইবোৰ পোৱা গল। আৰু ইস্ৰায়েল সকলো দৰ্শকৰ ওচৰলৈ যাও। ৰিলো আডিকালি 1 বমীয় অব্য কাৰ? সেয়ে জানো তোমাৰ আৰু যাক আববাদী বেলা যায়, আগৰ কালত তাক|২১ তোমাৰ সমুদায় পিতৃবংশৰ নহয়। তাতে চেীলে ১• দৰ্শক বোল গৈছিল।) তাতে চলে আপোনাৰ উত্তৰ দি কলে, ইস্ৰায়েল, ফৈবিলাকৰ মাৰ দসিক কলে, কাল কৈছা; আই, আমি যাও। ময় সকলোকৈ সৰু ফৈদৰ বিন্যমীনীয়া মানুহ তেতিয়া সিবিলাক ঈশার লোক এক নগৰলৈ মও নে? আৰু বিনামীন দৈৰ আটাই ১১ গল। সিবিলাকে নগৰলৈ উঠি যোৱা বাটেদি। গোগবিলকির মাঝত মোৰ গোী সকলোকৈ যাওতে, পমিী তুলিবর অর্থে বিলৈ অহা সৰু নহয় নে। তেৰে আপুনি মোৰ আগত কেইজনীমাম যুবতীর লগ পাই সুধিলে, দর্শক। এনে কথা কিন্ত কৈছে। পাকলে চৗল ১২ এই ঠাইত আছে নে। সিহঁতে উত্তর দিলে, আৰু তেও দাশক ভোজনর খোটালিটোলৈ লৈ আছে; দেখা, তেও তোমার সম্পূখত আছে;] গল; আৰু বিমান নিমতি হোৱা লোক এতিয়াইবেগাই যোৱ;কিয়নো তেও আলি মগর। অতি প্রধান ঠাইত লিবিলাকক হলে। লৈ আহিল, কারণ ওখ ঠাইখনত আমি লোক-১৩ পাছে বেলে রানী বলে, তোমার চর ১৩ বিলকির এক যহব।নগর আত তোমালোক। রাখিব বুলি কৈ ময় তোমাক যি তা দিছি। সামোৱামতে, ওখ ঠাইত গোয়ন কবির অর্থো তাক লৈ আহ। তাতে রানীয়ে পাপিঠা • তেও নৌ যোৱাৰ আগেয়ে, তোমালোকে তেওঁক | আৰু তাৰ ওপৰত যি আছিল, আৰু এনি লগ পাব পাৰিব। কিয়নো তেগৈ নেপা দৌলৰ আগত এলে। তেতির কোলে ফুলে, যানে লোকবিলাকে কোন নরি; কারণ তেও দেখা, ইয়াক ৰখা গৈছিল; ভুমিয়া আপা যাবত আবাদ করার পরে মিলিত মার আগত লৈ জোন করা; মনে ময় • বিনাকে চান করি। এতেকে তোমালোক। লোকবিলাকৰু নিমণ করিয়া দেখি, এই 24
