পৃষ্ঠা:The Old Testament in Assamese.djvu/২৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১; ২১-২; ১৫।] ১ মূলে। পাছে সেই মাইলফনা আৰু তে আটাই। তৃপ্ত যেলাকে আহাৰ নিটিতে বেলৈ , পৰিয়ালে যিনাৰায় উদেশে বাৰ্ষিক বলিন কাম কমি লগা হল; কৰিবলৈ আৰু আপোনাৰ সপলিৰিবলৈ তোৰুত কালািকে বিশ্বম পালে,; ২২ গল। কিন্তু হায় হলে নগল; নি৷ তেও এনে বি, বা ভিতাই সততা এসৱ আপোন ৰামীক কল, লালয়ে পিয়া এড়ি . কৰিলে, লেহে ময় ঘাম, সি যিহোৱাৰ আগত উপস্থিত এ অধিক সন্তান এক মনীৰ হৈ গল। হৈ সদয় তাত কি নিতি , ময় তেতিয়াহে যিহোৱাইমাৰে জীয়ায়; • ২০ তাক লৈ যাম। তেতিয়া তেওঁ ৰামী কালাই তেওঁ চিয়েললৈ নমায় আপুনৰায় গেলে; তোলে, তুমি যি ভাল দেখি, তাকে ফয়;]। কিৱোই গতি কৰে আৰু ধনী কৰে; তুমি তাক পিয়ানেড়ৱালৈকে পলম কৰি থাকা, তেচাপৰ কৰে আয় ও কৰে। • বিজোৱাই মাখেন অপোৰ বাৰু মামল অধিপতিবিষয় লগত বহুৱাবলৈ, : কোক। তাতে, লয়ানক শিয়া নোলৈকে এ প্ৰতাপ লিসন অধিকাৰ বলি , সেই তিতাই যত থাকি,তাক পিয়া ধুৱালে। তেওঁ বুলিৰ পৰ লক ভেলি, আৰু ২০ পাছে তেওঁ তাক পিয়া এৱালত, তেও টি | গোবৰ দ’মৰ পৰ কি উঠায়; অত্যা,এক একা আটাৰি,আৰু এক মোট ঢাকা- বিয়নো পৃথিবীৰ ভবিলাক যিহোৱাৰে; ৰসে সৈতে তাক চীলোলৈ যিহোৱাৰ গৃহলৈ লৈ তে তা পৰত তখন স্থাপন কৰলে। গল। তেতিয়া লৰাট অলপ বয়সীয়া আছিল। তেপান সাধু লোকবিলাক চা ২৫ পাত্ৰ সিৰিলাকে তৰা গৰুঠো মায়ি, লটক কৰিব; ২০ এলীৰ ওচৰলৈ নিলে। আঃ হান্নাই কলে, যে কিন্তু দুইৰোৰক আকাৰ অবাক কৰ; মোৰ এতে, শুনোক, ময় আপোনাৰ আগত কিয়নো কোনো মা বলে নিকি শপথ কৰি কৈ, হে মোৰ প্ৰলে, যি হিৰুতই | নোৱাৰি। যিহোৱাৰ উদ্দেশে প্ৰাৰ্থনা কৰি কৰি এইঠাইত। যিহোৱাৰ লগত বিবাদ কৰবিলাক খণ্ড আপোনাৰ আগত থিয় হৈ আছিল, ময়েই ১ সেতিতা; এই লৰাৰ নিমিতেই ময় প্ৰাৰ্থনা; তেওঁ ৰ্গত সিহঁতৰ অবিতে গান কৰিব। | কৰিছিলো; আৰু যিহোৱাৰ আগত নয় যি খুজি যিহোৱাইপৃথিবীৰ অলৈকে বিতাৰ কবি; ২৮ছিলেন, তাকে তেওঁ মোক দিলে। এতেকে ময়ো তেৱেআপোনাক বল দিব, ইয়াক যিহোৱাক দিলো; ইমীয়াই থকালৈকে। আৰু আপোন অতিৰি নৰ শি এখ যিহোৱাক দিয়া হল। এৰ কানাই সেই | কৰি। ঠাত যিহোৱাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে। ১১ তাৰ পায়ে কামাই ৰামালৈ আপোন | পহেই প্ৰাৰ্থনা কৰি কলে, | | লৈ গল, কি লয়াটীয়ে এলী পুতিৰ মমাৰ মনে যিহোৱাত আনন্দ কৰিছে; আগত যিহোৱাৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ ধৰিলে। যিহোৱাত মোৰ শিখ হৈছে; শক্ৰবোৰৰ আগত মোৰ বুখ বলকৈ মেলা | এলীৰ পুতেকৰিলাৰ দুষ্টতা আৰু তাৰ ফল। ১৫ এলীৰ পুতেক দুজন দুষ্ট আছিল; সিতে কিয়নো ময় তোমাৰ পৰিত্ৰাণত আনন্দ|১ যিহোৱাক নেজানিছিল। পুৰোহিতবিলাকে | কৰি।। লাবিলাকৰ লগত এই ৰুপ ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যিহোৱাৰ নিচিনা পবিত্ৰ কোনো নাই; I বে, যেতিয়া কোনো মানুহে বলিদান কৰে, কিয়নো তোমাৰ বাহিৰে অ কোনো না;T তেতিয়া, যা সিগাতে, পুৰোহিতৰ দাসে আআমাৰ ঈশ্বৰ সদৃশকোনো শিলানাই।] ১০ এভাল ৱিত্ৰ হাতত লৈ আহি লুধিয়াত, বা তোমালোকে ইমন অহঙ্কাৰ কথা আৰু কেৰাহিত, বা টীত, বা কাত তাক মাটি দিয়ে; নক; ভাত সেই শিলত বি লাকি আছে, সেইসক তোমালোকৰ মুধ পদপৰ কখনোলক। লোকে পুৰোহিতে সেই ত্ৰিশলডালে সৈতে লৈ কিনে যিহোৱা সকলোকে জানোতা ঈগৰ, | যায়। ক্ৰায়েল, যিমান পোৰ চীলোলৈ আবে আৰু তেওঁৰ ৰায় কাৰ্যবিলাক তৰ্তত। সেই মতোনৈকে সিহতে সেই ৰূপ ব্যৱহাৰ | ১৫ কৰে। তাছান, লে নৌ গোড়াতেই পুৰো- বিলা জাল, | | ভিন্ন দলে আমি বলিদান অনা এম কয়, আৰলপালিৰাইটিখোৱাৰিলীকৰ| খতি দিলৈ পুজাতিক মহাদি; সিনে কাল বা হল। তেতেৰ পৰিজোনান।