১;১-২; ১•] ৰ। যোৰ; মৃকেইলৈ নোকে তোমা-১ সেক বড় দুত পেলালে। ময় পৰিপূৰ্ণ হৈ লোকে লেনে দয়া কৰিহিল, ৱিাই তোমা গৈছিলো; কিন্তু এটি যিহোবাই যে সুদা- লোৰুলৈকে তেলে দল কোকা তোলাক। হাতে উলোটাই আনিলে। তোমালোকে মোক এতিনে যেন ভাগোন সামিৰ যত | ময়মীলিয়ি মাহিঃবিয়েইনোৰবিতে বিশ্ৰাম পোৱা, যিহোৱাই তোমালোকক এনে। যা নিছে, এ সৰ্বশক্তিমান আনাই মোক বৰ কি, এইবুলি জেও লিখত চুমা খাল। কিলি। এপেয়ষীমোৱাৰদপয়া ১• তাতে হিতে কৈ দি ফিলে, অহা তেৰ বোৱাৰীক লোৱাৰীয়া থে নায়, আমি তোমাৰ লগতে তোমাৰ লোকবিলাকৰ। শৈলেটি আতি; যৱধান খাবলৈআৰ ১১ এৰিলৈ যাম। তাতে নয়মীয়ে কলে, হে মোৰ | | কলিত সিবিতাকে আমি -ৈলেহম পালে। আইদহ, উট যোৱা; তোমালোকে মৰি খে বোৰ পথাৰত ন বোটলা। লগত লেই যাব লাগিছে তোমাৰ মামী বৰ দিকে এগিৰা জানা যায় গৰু পুৰ • লীমেৰ গোৰ মাঝৰ যোৱ ১২ আছে। হে মোৰ আ ত, আপিন বা নামেৰ এম এ আমৱান লোক ময়মীৰ উটি যোৱ; কিয়নো য বুyী, আকৌ বিয়। মীৰ সায়া আছিল। পাছে যোৱাবীৰ ব নোৱাৰে। আৰু যদিও মোৰ আশা আছে | ফথে নামীক কলে, নিবেদন ফৰ, ময় পথাৰলৈ বুলি ময় কও, আৰু যত বিয়া হৈ অতি মাতি। গৈ, যাৰ দৃত অনুগ পাও, তাৰ পাছে পাছে ১৩ যদি পুত্ৰ প্ৰশৱ কৰে, তেন্তে তোমালোকে জানো | শস্যৰ পড়ি এক থোক বোলোগৈ। তাতে | সিহঁত তাৰ যোৱালৈকে সিংতৰ নিমিত্তে বট | ময়মীয়ে তেওঁক কলে, আইল, যোৱা। পাছে • চাইবিয়া নোহোৱাকৈ থাকি? মোেৰআই তেও গৈ কোনো পৰ পাই ধান দোৱাবিলাকৰ ইত, সেয়ে যায়, কিন মা তোমালোক পাছে পাছে, পঢ়ি থকা থোক বুলিবলৈ ধৰিলে; কৈয়ে বড় দুঃখিত হৈ; কাৰণ যিহোৱাৰ ঘটনাক্ৰমে তেওঁ ইলীমেলক গোনৰ মাঝৰ ১০ হাত মাৰ বিয়ে মেলা। তাতে সিইতে | সেই বোকাৰ মালভোধৰতে উপস্থিত হল। আকৌ বyকৈ টিৰি কাদিলে; পাছে অপাই | ০ পাতহ দেখা, বোৱ বৈৎলেহমৰ পৰ। আমি আপোনাৰ শাহুৱেকক চুমা খাই বিদায় ললে; | ধন দোকাবিলাকক কলে, যিহোৱা তোমালোকৰ কিত ৰুখে তেওঁক মেড়ি তেওঁৰ লগতে থালি। সী হওক; সিহঁতে উত্তৰ কৰিলে, যিহোৱাই ১৫ তেতিয়া নাৰীয়ে কলে, সৌৱা চোৱা, তোমাৰ | আপোনাক আৰ্বাদ কৰোক। পাছে বোৱৰে জায়েৰাই আপোনি লোকবিলাকৰ আৰু আপোনা ধাৰ দেৱবিলাকৰ ওপৰুত নিযুক্ত থকা আপোন দেৰ গুলি উল গৈছে; তুললেন | দাসৰু সুধিলে, সেই গৰু কাৰ? তেতিয়া ধান ১ায়েৰ পা পা উট যোৱা। কিন্তু থে দোৱাৰিলাৰ ওপৰত নিযুক্ত থকা দাসে কলে, কল, তোমাক এড়ি তোমাৰ শাহ পৰা উলটি | তাই নৰমীৰ লগত মোৱাৰ দেশৰ পৰা অহা যাবলৈ মোৰু ৰষবি; মিলে, তুমি যলৈকে সেই মোৱৰীয়া গা; তাই মোক কলে, যোৱা, ময়ো লেক যাম, আৰু তুমি ঘ’ - অনু কৰি ধান দেৱাবিলকিৰ পাছে পাছে কি, মো তে থাকি, তোমাৰ লোকেৰ মোৰ | মাটিৰ মাঝে মাঝে পড়ি একা থাকবোৰ বুলি লোক, আৰু তোমায় ৰেইমোৰা ইখ; গোবলৈ মোৰু বিয়া, এই বুলি ভাই আছি তুমি যি ঠাইত মবি, মম সেইঠাইতে মমি, ৰাতিপুৱাৰে পৰা এতিয়ালৈকে বুটলি আছে; আৰ তাতেই মোৰ মৈদামে হব; কেৱল মৃত্যুৰ | | তাই যত অলপ পৰহে বহি আছিল। পাছে বিৰ গান কোলোৱেই যদি যে তোমাৰ পৰ। | বোৰতে থক কলে, আইচ, শুনাহোম, তুমি পৃথক কৰিব পাৰে, তেৰে যিহোৱাই মোক অমুক। বুটলিবলৈ আন পথাৰলৈ নেব; এই ঠাইৰ ১ আতাতুকৈ অদিলিখকতাতে,আলো পৰা মগৈ মোৰ দাসীবোৰ লগে লগে | নৰ শত ঘৰলৈ ধৰ তৃ মন আছে, ইয়াকে। ৯ থাকা। পৰৰ যি জাগতে শস্য দোৱ হয়, ১৯ সেখি তেওতাইকথাবলৈ এড়িলে। পাৰেসি তালৈকে চকু দি তুমি দাসীবিলাকৰ পাছত বিলকিয়ে ৰৈ গৈ শে বৈলেম পালেগৈ; যাব; তোমাক চুবলৈ ময় জানো ডেকা- : অলিলিকে বৈৎলেহ পালিত, শিবিলাক বোৰক বেধ কৰা নাই? আৰ পিয়া লাগিলে বিৰ টেই নগতে কোৱামেলা লত, | তুমি পাৰ লৈ গৈ কোবোৰে তুলি •জিবকে সুধিলে, এই ম নে? তাতে আমাকে খাবাগৈ। তাতে তেও তললৈ মুখ কৰি তে লিলিক কল, মোৰুৰমী { সুখিনী। মাদত পড়ি এণিপাত কৰি তেওঁক কলে, বুলি বেমাতিবা, কিন্তু মাৰা (দুখিনী)। বিদেশিনী বি ময়, মোলৈ যে আপুনি কৃপাদৃষ্টি উলি বি; কিয়লা সৰ্বশক্তিমান নাই। কাছে আপোনাৰ আগত এই অনুময় কি
- 287
