________________
ঝি। [১৫; ১১-৩১। যিহোৱাইগ্ৰায়েলৰ সাতে নিহত ব্যাকুলতা মহোৱত সেমিনলৈ, তেতিয়া সকলো কৰত, ইয়েলে গিঘিয়েমিত মহানাহাৰেৰ লোক মা মিলে মিলোৱাৰ নিহত সাৰ কৰিলে; আৰু বৈ-হোয়েলে। ৰিল ল উলটি আতি; ইয়ৰ ভাই যোৱা বাটেদি শিতক খেলিনি, অকো সবি আৰ ক বি নেও ১১ আৰু মনোলৈকে আঘাত কৰিলে। ৰায়েলয়|নি বলে। পাছে যিহোৱা আজি সংখৰ পল পলাই যোৱা কলিত,যেতিয়া নিহত ফৰিলবেলে, তোমালোকে সেই গুহাৰ মুখ বৈহাৰেণিৰ পা নামি যোৱা বাটত আছিল, নেলি, প ন ক উলিয়াই মোৰ তেতিয়া যিহোৱাই অকোলৈকে সিহতৰ ওপৰত লৈ আগৈ। তাকে ৰি মিলিকে আকাশ পৰা মহশিলা বলে, তাতে নিহত | | যিলেম , হিব্ৰণৰ , যতিৰ, মৰিল; ত্ৰায়েলৰ শাবিলাকে সিহঁতৰা সখী , আৰ ইনেয় , এই পাচ | যিমান মানুহ তোৱালেৰ বধ কৰিলে, আ জ সেই বাৰ পা উলিয়াই, তে তাতকৈয়ে অধিক লোক শিলাবৃষ্টি মৰিল। [২৪ লৈ আনিলে। এই পে সেইৰাকি ১২ লেই কালত, যিহোৱাই ত্ৰয়েৰ সন্তান-1 মে এলি না হলত, যিহোৱাই ম্ৰিা। বিলাকৰ হাতত ইমমৰীয়ালিকি সমৰ্পণ কৰা अनद्र बागी मरिनाक्य बाडि कावि, দিনা, যিহোৱাই যিহোৱাক কলে, তো আপোনাৰ লগতযোৱাসেনাপতিবিলাকা। য়েলৰ সাক্ষাতে কলে, কৰিলে, বেলে, তোমালোকে ওচৰলৈ আহি যেসৰ্য, তুমি গিবিয়োৰ ওপত ৰৈ থকা; | এই ৰাৰিলাকৰ ভিতি ভৰি দিয়া; তাতে আৰু যে , তুমি আয়ালেৰ উপত্যকাৰ। লিলািকে লৈ আহি সিবিলাকৰ ভিত্তি | ওপৰত থাকা। ২৫ দিলে। পাছে যিহোৱাই নিকিক ১৩ তাতে, যেতিয়ালৈকে লোকবিলাকে আপো ফলে, তোমালোকে য় মৰি, আৰু ব্যাকুল | নাৰ শত্ৰুবোৰক প্ৰতিল নিদিলে, নহব; তোমালোক বলনি আৰু সাহলি। তেতিয়ালৈকে সূৰ্য স্থগিত হল, এটি চত্ৰও হোৱা; কিয়নো, তোষালোৰুে যি যিশৰোৰে ৰৈ থাকিল। সৈতে মুকৰি, সিহঁতৰ সকলোলৈকে যিবোএই কথা জানো যাচেৰ পৃষক লিখ নাই২৬ ৱাই এই পে কৰি। পাছে যিহোবাই সেই এই পেসৰ্য্য আকাশৰ মাৰু ঠাইত ধিৰে থাকি। পাঁচ ন ৰ আঘাত কৰি কৰিলে, আৰ প্ৰায় সৰ্ণ এক দিন মাৰ যাবলৈবেল নকৰিলে।| পাঁচল কাঠত অৰাই থলে; তাতে সিংগো১৪ ইয়াৰ পূৰ্বে কি পাৰে, যিহোৱাই যে মনুষ্যৰ ২০ ধুলিলৈকে কাঠ ওলমি থাকিল। পাছে,মূৰ্য্য। বাক্যলৈ এইপে কাণ দিলে, এলে আৰু কোনো মাৰ বোৱা সময়ত, লোকবিলাকে যিহোৱাৰ দিন হোৱা নাই; কিয়নো যিহোৱাই ইস্ৰায়েল। আৰু সিহঁতৰুকাঠৰ পৰ নাই, নিতাই পক্ষে যুদ্ধ কৰিছিল। থকা হাতে সিহঁতক পেলাই দি, তা মুখত বড় ১৫ পাছে যিহোচুৱাই গোটেই ইস্ৰায়েল লগত | | বড় শিল দি লে; সেয়ে আজিলৈকে আছে। | লৈ, গিলগলৰ ছাউনিলৈ উলটি অবিল। ২ি৮ সেই দিনই যিহোৱাই মদে হাতকৰি। ১৬ আৰু সেই পাচ জন তা পলাই গৈ, মদেৰ ললে, আৰু তৰোয়াল খায়েৰে তাক আঘাত ১০ হাত লুকাই থাকিল। পাছে কোনো লোকে। কৰি, তাত থকা বৰা আদি সকলো মানুহক যিহোৱাক বাৰ্তা দি ফলে, সেই পাঁচ জন ৰজাক নিশেৰে বিনষ্ট কৰিলে, কাকো অৱশিষ্ট কে মদেৰ হাত লুকাই থকা পোৱা গৈছে। ৰাখিলে; ঘিৰীহেৰ জালৈ যেনে কৰিছিল, ১৮ তাতে যিহোৱাই কলে, তোমালোকে সেই | মদেৰ কালৈকে তেনে কৰিলে। হাৰ মুখত কেতবোৰ ভাৰ শিল বগৰাই নি, তাৰ পায়ে যিচেই গেইট ইয়েল সিবিলাকক পৰ দিবলৈ তাৰ ওচৰত মানুহ লগত লৈ, মদোৰ পৰ লিলৈ গৈ, লিমাৰ ১৯ খিগৈ; কিন্তু তোমালোকে পলম নকৰি শত্ৰ-v• বিল ঘূৰিলে। তাতে যিহোৱাই লিনা বোৰৰ পাছে পাছে খেদি গৈ নিহত পাছৰ। আৰু তৰি মজাক ইমালেৰ ছাতত নিত, লোকবিলাকক সংহাৰ কৰা; সিহঁতক আপোন। লিৰিলাকে তাক আৰু তাৰ ভিতৰত থকা সকলো আপোন নগৰত সোমাবলৈ নিদিব; কিয়নো মানুহক ভয়াৱালেৰে আঘাত কৰিলে, ওর তোমালোকর দশ যিহোৱাই সিহঁতক তোমা মাত কাকে৷ অৱশিষ্ট নেখিলে; যিীহার • লোকৰ হাতত সমর্পণ কৰিলে। পাছে, যিহে बादन पिकालरबिशिन, छान बारेमका लो চুৱা আৰু ইস্রায়েলর সন্তানবিলকে যেতিয়া | পেলে। হারে সিহঁতক নিঃশেষে সংহার। আর পায়ে বিচেই এটাই ইলেক कीन, चार निरंद्र बानि नाव मात्रा मनन, भिमाद नापीकोन, कांड 20
