৯;-; ১৩।) যি বিৰল। বিব। শ, বি জে বিশ বুলি॥ শপ। ৩ লিনা ময় যিৰে মাৰয়িম ,ি নেই দেখল লিবিলাকক নৌ তোমাকে আৰ দশ মিযীকাৰ আনোতেই এভিয়া, লিবিলাকে কল কল নিয়ে। পায়ে কোটি লেই দিলাইলেই জেলি, কে সম্পূৰ্ণৰুপে খায়, গত লিবিয়াৰেৰ সামথিলাফ শিকালে। মিলন মেললা পায়; ২৩ তাৰ পাছত তেওঁ মূৰ পুৰ যিহোচুৱাক সে ৰিত ইত, তেত কোনো অন্যায় আ দি কলে, তুমি বলন হোৱা, আৰু যাই; অতিশয় সাহীৰাল হোৱা; বিমলা, ময় ই- তে বাৰ্ষিক আৰু সৰল। সেল মলিক বি সে মি বুলি শপ কি কি এবাচী লো; কৰিছিলো, সেইদেৰ মালভূমিতে লিবিলা- ইবিলাক তেমন হয়, এয়েই কৰু লৈ যাব, অমিয় তোমায়নী। লিবিলা কল; ২০ পা নামিয়ে সম্পূৰ্ণ এই ব্যৱস্থায় ইবিলাক বিপথগামী আকুটিল অংশ। ২৫াকলো। পুৰত লিখি নাই, যিহোৱাৰ বোধ আৰু অনি জাতি, | নিয়মচকবৈনিত লেবীয়াৰিলাক এই আমি তোমালোকে যিহোৱালৈকেই এই ব্যৱ- ২৬ দি কলে, তোমালোকে এই ব্যাগুনি লৈ হাৰ কৰিয়া দে। আপোন খ বিহাৰ নিয়ম, কোষত তোমাক নি লোৱা ণি ময় নে। এবা; তাতে সয়ে তোমাৰ এতে সাপে তেৱেই তোমাক মন আৰু স্থাপন কৰিলে। ২০ সেই ঠাইত থাকিব। কিম ভূমি বিয়োহী পুকাল দিনোৰু লোৱা, আ ভিী বুলি ময় আলো; দেখা, ময় হৈযোৱা অনেক পুৰ বহৰে আলো- তোমালোকৰ লগত ই এতেই এতিয়া চনা কৰা; গোলোৰে যিহোৱালৈ বিয়া আচৰণ তোমাৰ পিতৃ সো, তেওঁ তোমাৰু অমাব; কৰিম; তেতে মোৰ মৃত্যুৰ পায়ে ইয়াকৈ তোমাৰ বৃঢ় লোকবিলাকক সোথ, সিৰি- ২৮ আৰু কিমান অধিক কৰি! তোমালোকে লাকে তোক কব। আপোন আপোন ফৈদৰ সকলো , লোকক। ৮ সৰ্বোপৰি অনাই জাতিবিলাকক আধিপত্য আৰু বিয়াবিলাকো মোয় এৰিত গোট দিয়া কাল, খুউৱা; ময় লিবিলাৰ বিৰুদ্ধে আকাশ আৰু মসনবিলাকক পৃথক কৰা কালত, পৃথিবী সাী কৰি িিবলাকৰ কাণত এই ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকৰ সংখ্যা অনুসাৰে, সৰুলো কথা কম। কিয়াময় আলো, মোৰ তেওঁ জাতিবিলাক সীমা থিৰ কৰিলে। মৃত্যুৰ পৰে তোমালোকে সলোভাৱে এই | মিনো যিহোৱাৰ ভগ তেওঁৰ একাই, ভৈ, ম মোলো অ কৰা পথ ত্যাগ যাকোবতেও অধিকাৰ কৰা অংশ। কৰিব; আৰু শেষ লত তোমালোকলৈ আপদ। তেও ভৰণ-দেশত তা পালে, যাব; কাৰণ তোমাকে হাতে কা কাৰ্য্যৰ ৱে চিয়ৰি বা অনিক মৰুভূমিত তাক ৰায় যিহোৱাক বেজাৰ দিবলৈ, তেওঁৰ দৃতি পালে; বি। তেতাক আবধিকিাৰ ধাৰণকৰিলে, আৰু আপোনচক মণিৰ দৰ তাকখিলে। যচিত্ৰ শীত, আৰু তেওঁৰ মৰু প্ৰকাশ। | যি কৰ পীয়ে আপোনাৰ পোৱালিয়ে ৩ পা নোচিয়ে শেব নোৱালৈকে, ত্ৰা- উড়িবলৈ বা লৰায়, সেল গোটেই সমাজে শুনাকৈ এই গতৰ বাক্য। সিহঁতৰ পৰত ঘুৰে, সেইকুৰ পীৰ নিচিনাকৈ তেওঁ আপোনাৰ ৩১ আ গুল,ফা পাতা,ময় কও; | ডেউকা মেলি তাক তুলি, আৰু পৃথিবীয়ে মোৰ মুখ্য বাক্য খনোক। আপোন ভেউকাৰ ওপৰত তাক বৈ নিলে। । যে উপদেশ পৰ পৰ ঠাপাটোপে ১২ যিহোৱাই অকলে তাক লৈ গল; ৰবি , তেওঁ লগত আন কোনো পজাতীয় দেৱতা আৰু কোৰ বা নিৰ্য নিচিনাকৈ পড়ি; | নাছিল। সে তৃণৰ পৰত লালা পৰা বয়ৰাও তেওঁ তাক ৰথত তুলি পৃথিবীৰ ওখ ঠাই বোৰৰ ওপৰ ফুৰালে, আৰুকনীত পড়া আকাশ বৃৰি নিচিনা| আলিফতিত উপম হোৱা শস্য কোন কৰিলে; ০ ১ ৪-oLD Tasn-l4] 209
