________________
১৫৪ : পপুশুক। | [১৯; ১৯২; ২। হোৱা বা এলেই মৰা লোক শৱ, মাইবা মৈদাম | লাল্প মিমিতে শিলটোৰ পৰা পানী উলিয়াই . স্পৰ্শ কৰা মানুহৰ ওপৰতে তক চোব। | মলীক আৰু সিবিলাকৰ পৰবোৰকে খুৱাবা। ১৯ সেই শুচি লোকে তৃতীয় দিনা আৰু সপ্তম দিনা] ১ তেতিয়া যোচিয়ে যিহোৱাৰ আজ্ঞা অনুসাৰে সেই অচি লোকৰ ওপৰত সেই মল সয়াব; [১• তেও, আগৰ প শাখুটি ললে। আৰ মোদি পাহে সপ্তম দিন সি তাক শুচি বুলি কব; তাতে | ও হৰিণে শিলটোৰ আগত সমাহিক পোটাসেই মানুহে আপোনৰ কাপড় বুব, আৰু | লত, তেও সিবিলাকক কলে, যে বিদ্ৰোহত, পানীত গা ধুব, পাছে সব সময়ত টি হব। | বন, তহঁতৰ নিমিত্তে আমি এই শিলয় পৰা • কিন্তু যি মানুহে অন্তচি হৈয়ে আপোনাকে | ১১ পানী উলিয়াম নে? এই বুলি মোচিয়ে অপোশুচি নকৰিব, সেই মানুহক সময় মাৰ পৰ নাৰ হাত দাখি, সেই লাখুটিৰে শিলটোত দুবাৰ উচ্ছন্ন কৰা হব; কিয়নো সি যিহোৱাৰ পবিত্ৰ কেবি মাৰিলে; তাতে অধিক পানী ওলাল, স্থান অশুচি কৰিলে; তাৰ ওপৰত অশুচিতানাশক আৰু মণ্ডলীয়ে ও সিবিলাকৰ পশুবোৰেও পানী ১২ খালে। পাছে যিহোৱাই মোচি আৰু ৰোণিক লাকে পালন কৰিব লগয়া চিৰস্থায়ী বিধি হব। ] কলে, তোমালোকে ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকৰ আৰু যি জনে সেই অশুচিতানাশক জল চটিয়াব, আগত মোক পবিত্ৰ কৰিবলৈ মোত দৃঢ়পে সি আপোনাৰ কাপড় খুৰ; আৰু যি মন সেই | বিশ্বাস নকৰিলা; এই হেতুকে ময় এই সময় অখচিতানাশক জল চু, সিও সালৈকে দিয়া দেশত তোমালোকে সিবিলাকক নৃ২৪ অশুচি হৈ থাৰিব। আৰু সেই অশুচি োকে | | ১৩ মুৱাব। সেই জলৰ নাম মিৰীব (বিবাদ) যি কিছু চুব, সেয়ে অশুচি ৰ; আৰু যি ৰাখিলে; কিয়নো ইস্ৰায়েলৰ সন্তানবিলাকে মানুহে তাক চুব, সিও সালৈকে অশুচি যিহোৱাৰ সৈতে বিবাদ কৰিলে; আৰু তেওঁ হৈ থাকিব। | সিবিলাকৰ মাত পবিত্ৰীকৃত হল। মিৰিয়মৰ মৃত্যু। শিলৰ পা পানী উলিও। ইদোম | ১৪ পাছে মোচিয়ে কাদেৰ পৰ ইদোম ৰুয়াৰ মাঝেদি যাব নিদিয়া। হায়োণৰ মৃত্যু। গুৰিলৈ সুত পঠাই কলে, তোমাৰ ভায়া ইত্যাপাছে ইস্ৰায়েলৰ সনিবিলাকৰ গোটেই য়েলে এই কথা কৈছে, আমালৈ যি সকলো | মণ্ডলীয়ে প্ৰথম মহিত ছিন অৰণ্য পা ১৫ দুঃখ ঘটিল, তা তুমি জানি আছি। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষবিলাক মিচৰলৈ নামি গৈছিল; সেই লেগৈ, লোকবিলাক কাদেচত কিল, আৰু সেই ঠাইতে মিৰিয়ম মৰিল; আৰু তাতে মিচৰতে আমি অনেক দিন বাস কৰি আছিলো; আৰু মিচৰীয়াবিলাকে আমালৈ আৰু আমাৰ ২ তেওঁক মৈদাম দিয়া হল। সেই ঠাইত মণ্ডলীৰ নিমিত্তে পানী নথকাত, লোকবিলাকে মোচি ১৫ পূৰ্বপুৰুষবিলাকলৈ কুব্যৱহাৰ কৰিলে। তেতিয়া আমি যিহোৱাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিলত, ৩ আৰু হাৰেণৰ অহিতে গোট খালে। আৰু মোচিৰে সৈতে বিবাদ কৰি কলে, যিহোৱাৰ তেও আমাৰ বাক্যলৈ কাণ পাতিলে; তেওঁ দূত পঠাই মিচৰৰ পৰা আমাক উলিয়াই আনিলে; অগিত আমাৰ ভাইবিলাক মৰা কালত আমিও আৰু এতিয়া দেখা, আমি তোমাৰ দেশৰ মৰা হলে কেনে ভাল আছিল। আমি আৰু ৪ আমাৰ পশুবোৰ মৰিৱৰ নিমিতে যিহোৱাৰ | ১৭ সীমাত থকা কাদে নগৰত আছে। বিনয় সমাজক তোমালোকে কেলেই এই অৰণ্যলৈ কৰে, তোমাৰ দেশৰ মাঝেনি আমাক যাবলৈ ৫ আনিলা? এই কৃচ্ছিত ঠাইলৈ আনিবৰ দিয়; আমি শস্যক্ষেত্ৰ বা ডাক্ষাক্ষেত্ৰেটি নেয়া, নিমিতে আমাক মিচৰ পৰ কেলেই উলিয়াই আৰু নাদৰ পামীও পান নকৰে, কেৱল ৰায় আনিলা এয়ে শস্য, বা ডিমৰু, বা সাক্ষা, বাটেদি যাম; যেতিয়ালৈকে তোমাৰ দেশৰ সীমা বা দালিম ঠাই নহয়, আৰু খাবলৈকো পাৰ নও, তেতিয়ালৈকে সোহতে কি বাওয়াৰ ৬ পানী নাই। পাছে মোচি আৰু যাৰোণে | ১৮ ঘুৰিম। তাতে ইদোমে তেওঁক কলে, তুমি সমাজৰ আগৰ পৰা সৎ করা তার দুৱার | মোর দেশর মাঝেদি।যাব নোৱারা; গলে ময় মুখলৈ গৈ উবুড়ি হৈ পড়িল; তাতে যিহোৱাৰা ১৯ তরেৱলি লৈ তোমার বিরুদ্ধে ওলাম। তেতিয়া • প্রতাপ তেওঁবিলাকৰ আগত প্রকাশিত হল। আৰু ইলের সন্তানবিলাকে তেওঁক কলে, আমি * যিহোৱাই মোচিক কলে, তুমি খুটীভাল কেৱল রাসবাটেদি যাম; যদি ময় আৰু মোৰ লোৱা, আৰু তুমি ও তোমার আয়া যারোনে পশুবোরে তোমার পানী খাও, তেন্তে মা। মণ্ডলীক গোটাই, শিলটোৱে পানী উলিয়াই | তার মূল্য দিম; মোক আন একোকে মেখে, দিবর নিমিত্তে,তোমালোকে সিবিলাকৰ আগতে। কেৱল মোক খোত কাঢ়ি যাব দিয়া। তাতে শিলটোক আজ করা; এই রুপে তুমি সিবি-L. তেওঁ উত্তর করিলে, তুমি যাবলৈ নেপাষা; 18
