পৃষ্ঠা:SILPI SATTA.pdf/৯

 

অসমীয়াৰ চেতনা

পৃথিৱীৰ চুকে কোনে, মানুহৰ মাজত
অসমীয়া চেতনাৰ ঘোৰা মেলি দিলো।
সাংঘাতিক মনৰ প্ৰাবল্য
অৱহেলিত জনৰ ক্ষোভৰ মাজতো
অসমীয়াৰ মাধুৰ্য্য জীয়াই থাকে।

সকলোতে একেই মূৰ্চ্ছনা শুনিছো
ব্ৰাজিলৰ চাম্বা নৃত্য, বৰপেতীয়াৰ ভোৰতাল
ভৰিৰ ভংগিমাৰ একেই ৰূপ।
এদিন মধ্যপ্ৰাচ্যত মৰুভ্ৰমনৰ সংগী
মিচিং যুৱকক আঙুলিয়াই ক'লো–
সৌয়া জিয়াধলৰ পাৰত তোমালোকে নচা
মিবু দগনাম নহয়নে?

ভাগ ভাগ কৰিব নোৱাৰা মানুহৰ ইতিহাস,
অসমীয়া পৰিচয়ৰে, স্বভিমানৰে জীয়াই থাকিব বিচাৰো।
উদাৰতা আমাৰ অস্ত্ৰ, আলহী শুশ্ৰষা আমাৰ সাজ।
আকৌ পলকতে আবেগিক হৈ পৰিলো
মস্কোৰ ৰেড় স্কোৱাৰত আন্না পাভলোভাৰ
অনুৰাগীয়ে যেতিয়া
বিষ্ণুৰাভাৰ বতৰা সুধিলে।
নিজস্ব মৰ্যদাৰে মহান কোনোবা মৰান ডেকাই
ভেতিকান চিতিত নামঘৰৰ ভাস্কৰ্য্য দেখি
অসমীয়া হিচাপে গৌৰৱবোধ কৰে।

অকল এৰি অহা সকলেই নহয়,
ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ ৰনডংকাই
অসমীয়াৰ শত্ৰু সদায় শংকিত কৰি ৰাখিব
অক্ষয় সংগ্ৰামৰ আগবঢ়া সৈনিক
আস্থা আৰু বিশ্বাসৰ দূৱাৰদলিত,
অসমীয়াৰ নতুন খ্যাতি আদৰি আনিবলৈ
দুৱাৰ খুলি ৰৈ আছে।

শিল্পী সত্ত্বা - ৫