এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২২)
“আপুনি ঠিকেই কৈছে। আজি পুৱা মই দুৱাৰখন খোলাই পাইছোঁ।”
তিনিও বাৰাণ্ডালৈ আহিল।
“ওপৰলৈ উঠা চিৰি বাৰাণ্ডাইদি নাই। গতিকে মোৰ বিশ্বাস এই ফালেদিয়েই জিতেন লহকৰহঁত ওপৰলৈ উঠিছিল। কাৰণ আজি পুৱা, চ’ৰাঘৰৰ দুৱাৰ বন্ধ থকাই পোৱা গৈছে। সেইটো নহলেও এইটো স্বীকাৰ কৰিব লাগিবই যে বৰাক গুলীওৱাৰ আগেয়ে আন বিলাকক ক্লোৰোফৰ্ম কৰিছে। গতিকেই সিহঁত এই ফালেদিয়েই ওপৰ তলত উঠিছে;” বৰুৱাই কলে, আৰু বাৰাণ্ডাৰ ‘ৰেলিংবোৰ পৰীক্ষা কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু হঠাৎ অজিতহঁতৰ ফালে চাই কলে, “ৰছিৰ যখলাৰে ওপৰলৈ উঠিছিল।”
“কেনেকৈ জানিলা?” অজিতে সুধিলে।
“এই লোৰ ৰড কেইডাল চোৱাহি। ৰড কেইডালৰ ভিতৰ ফালে ৰং এৰি গৈছে। দেখিছা? যখলাডালৰ হুকৰ ঘঁহনি লাগিয়েই এৰিছে।” বৰুৱাই কলে।
“কিন্তু অইন কাৰণেও এৰিব পাৰে।” কৃষ্ণকান্তই কলে।
