প্ৰকাশকৰ একাষাৰ
‘কাব্যেষূ নাটকং ৰম্যম্— কাব্যৰ ভিতৰত নাটকেই মনোৰম। নাটক দৃশ্যকাব্য। আধুনিক কাব্যৰ অসংখ্য সংজ্ঞাৰ জোৱাৰত নাটক কিমানখিনি কাব্যৰ ভিতৰত আছে নাজানোঁ, কিন্তু নাটক যে, সৰ্বকালৰ সকলো লোকৰ বাবে আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় কলা— তাত কোনো সন্দেহ নাই। যুগে যুগে নাটকৰ পৰিবৰ্তন হৈছে, পৰিবৰ্তন হৈছে ইয়াৰ বিষয়বস্তুৰ, আংগিকৰ উপস্থাপন ৰীতিৰ আৰু লগতে দৰ্শক বৃন্দৰ মনস্তত্বৰো। অবাচীন কালৰ অতি ব্যস্ত মানুহৰ প্ৰয়োজন কম সময়তে সুক্ষ্ম আনন্দানুভুতি দিব পৰা কলা আৰু সেইবাবেই একাংকিকা নাটকৰ প্ৰতি মানুহৰ আকৰ্ষনো বাঢ়ি আহিছে। প্ৰতিবছৰে বাঢ়ি অহা একাংকিক নাটকৰ প্ৰতিযোগীতা প্ৰতিযোগী দল তথা দৰ্শকেই ইয়াৰ প্ৰমাণ। কিন্তু চাহিদা অনুসাৰে উন্নত একাংকিকা নাটকৰ অভাবে। এই কথাকেই অনুধাবন কৰি এলানি মানবিশিষ্ট একাংকিক নাটক প্ৰকাষ কৰিবলৈ লোৱা হৈছে। শ্ৰী জয়ন্ত কুমাৰ শৰ্মাৰ ‘পোহৰ আনোতা’ এই লানি নাটকৰ প্ৰথম অৰ্ঘ্য। এই ক্ষেত্ৰত নাট্যপ্ৰেমী ৰাইজৰ সহায়-সহযোগে পৰম কৃতাৰ্থ কৰিব।
এইখনি একাকিকা প্ৰকাশৰ ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন প্ৰকাৰে সহায় সহযোগ তথা উৎসা-উদপনা আগবঢ়োৱা বাবে আৱাহন
