এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মোহিনী পদুমী
সেই দিনা গধূলি হ’লত মিঙ্গিমাহা সেনাপতিয়ে আকৌ তাৰ ঘৰৰ ভিতৰত শোৱা খোটালিতে আগদিনাৰ দৰে মদ এহাড়ি লৈ বহিল। পদুমীয়ে আকৌ তাৰ কাষত বহিল— আৰু তাক মদ খুৱাবলৈ ধৰিলে। মিঙ্গিমাহাই মদ খাই খাই পদুমীক কলে— “পদুমী! বুকৰ জীউ! এটা গীত গা অ।” পহুমীয়ে কলে —“তোক আৰু সদায় গীত গাই শুনাব লাগে।। বাৰু মই গীত গোৱাৰ বাবে মোকনো কি দিবি কচোন।” মিঙ্গিমাহাই কলে “বুকৰ জীউ! ময়ে তোৰ৷ তই যি খোজ তাকে দিম।” পদুমী—“বাৰু। তেন্তে মই গাওঁ” এই বুলি বীণখন লৈ গাবলৈ ধৰিলে—
“নুমুৱা অগনি জ্বালিলা,
কেলেই লাহৰি! আহিলা,
আজি এতেদিনে পাহৰি আছিলোঁ শোক!
মনতে ভাবিলো পাহৰোঁ,
শোকৰ অগনি সামৰোঁ,
তুহঁৰ জুইয়ে পুৰি ডেই মাৰে মোক॥
