এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
নাচিবলৈ ধৰিলে। এইদৰে মহাপ্ৰভুৰ খাটোলা সাতবাৰ ঘূৰিল।
সাতবাৰ কীৰ্ত্তনঘৰ প্ৰদক্ষিণ কৰি হেনো মহাপ্ৰভুৰ ভাগৰ লাগিল। মহাপ্ৰভুৱে কীৰ্ত্তনঘৰৰ দুৱাৰমুখত গৈ থিয় দিলে। পোনেই লক্ষ্মী আইৰ ফলীয়া এজন খাটনিয়াৰে মহাপ্ৰভুক নিন্দা কৰি বচন মাতিবলৈ ধৰিলে। মহাপ্ৰভুৰ ফালৰ পৰাও এজন খাটনিয়াৰে উত্তৰ দিবলৈ ধৰিলে; আৰু এইদৰে কীৰ্ত্তনঘৰতোো গোঁসাই গোঁসানীৰ খাটনিয়াৰ দুজনে বাকবিতণ্ডা কৰিলে। মহাপ্ৰভুক বাহিৰতে ৰৈ থকা দেখি বুটী বুঢ়ী কেইজনীমান ভকতনীয়ে গাবলৈ ধৰিলে:―
“কঁকালে কিঙ্কিনি বান্ধিছে টানি।
পাৱত নেপুৰ পিন্ধিছে আনি।৷
আমাক এৰিয়া গোপীক পাই।
কিনো ৰূপে-গুণে মোহিলে তাই॥
বাহিৰে কলীয়া ভিতৰে ক’লা।
লোকেহে জানয় কলীয়া ভালা॥
বাহিৰে ভিতৰে শ্যাম বৰণ।
কেৱলে নিদয় নন্দেৰ নন্দন॥
থাকোক কলীয়া গোপিনী চোৰ।
আহোক সুভদ্ৰা বলাই মোৰ॥"
