এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কীৰ্ত্তন ৩ ]
৬৩৫
ঘুনুচা-কীৰ্ত্তন
ঘুনুচা মাৱৰ ঠাই ৰৌক ৰঙ্গে দামোদৰে
মই লোক-দুৰ্যশ এড়াওঁ॥
এহিমতে লক্ষ্মী মাৱে মনত বৈৰাগ্যভাৱে
পৰিচাসৱক আদেশিলা।
শুনিয়া পৰিচাসৱে পৰম আনন্দভাৱে
ঝান্টে গৈয়া শকট যুড়িলা॥ ৪৮
লৱড়া-লৱড়ি কৰি সাতে-পাঞ্চে হাতে ধৰি
সাজিলন্ত শকট ত্বৰিত।
ভোজনৰ বস্তু মানে থৈলা সৱে থানে থানে
দধি দুগ্ধ গুড় পঞ্চামৃত ॥
ৰজনী প্ৰসন্ন ভৈলা সাঞ্জ কোবাইবাক লৈলা
পূবে ভৈল অৰুণ উদয়।
পৰিচাসকলে জানি শকট যোগাইলা আনি
কাছ-পাৰ কৰি আতিশয়॥ ৪৯
হেন দেখি লক্ষ্মী সতী কাছ-পাৰ কৰি আতি
শকটত চড়ি তাৱক্ষণ।
এতিক্ষণে ৰাজবাটে শকট চলোক ঝাণ্টে
পৰিচাক বুলিলা বচন॥
আছে মোৰ যত লোক কেহো ঐত নথাকোক
আসন্তোক সঙ্গতে আমাৰ।
ঘুনুচা-নগৰ আজি সমদলে বাইবো সাজি
নগৰক কৰিবো উবাৰ॥ ৫০
শুনিয়া পৰিচাগণে পৰম আনন্দ মনে
শকট চলাইলা সেহি ছেগে।
