সুন্দৰ জিলিকি থকা উজ্বল চকুজুৰি আৰু ৰঙাপৰা দুগালত অলপ অলপ দাঢ়িৰে সুন্দৰ-সুঠাম চেহেৰাৰ খাটনিয়াৰ বিশ্ববিদ্যায়ত পঢ়ি থাকোঁতে ‘নতুন পৃথিবী’ৰ কিবা কামৰ বাবে জালুকবাৰীৰ ঘৰলৈ আহিছিল। হয়তো তেতিয়াই ৰীণাক প্ৰথম লগ পাইছিল। কেইদিনমান পিচত ভাৰতীয় ষ্টেট বেংকৰ তেওঁৰ বন্ধু শ্ৰদ্ধেয় বিপুল দেৱ শৰ্মাই মোৰ জৰিয়তে ঘৰলৈ বিয়াৰ প্ৰস্তাৱ পঠালে আৰু সকলোৰে সন্মতিত অতি সাধাৰণভাৱে ৰেজিষ্ট্ৰেছন হৈ গ’ল। এইদৰেই তেওঁ আমাৰ পৰিয়ালৰে এজন হৈ গৈছিল। নিৰহংকাৰী, সহজ সৰল, কম কথা কোৱা নতুন সাহিত্য পৰিষদৰ প্ৰাক্তন সম্পাদক আৰু মৃত্যুৰ দিনলৈ সাহিত্য পৰিষদৰ সাংগঠনিক কামত ব্যস্ত থকা সু-গল্পকাৰ্জনৰ ২০২১ চনৰ ৪ জুলাইত আকস্মিক বিয়োগ হৈ অসমৰ প্ৰগতিশীল সাহিত্য আন্দোলন, অসমীয়া সাহিত্য জগত লগতে আমাৰ পৰিয়ালৰ অপূৰণীয় ক্ষতি হ’ল। অসমীয়া সাহিত্যত তেওঁৰ গল্প সংকলন— ‘খোজৰ শব্দ’, ‘চিনাকি মুখৰ ছবি’, ‘চিনাকি মুখ অচিনাকি ছবি’, ‘দখাৰ’, ‘তাই কাপোৰ নিপিন্ধে’, ‘ভিন্ন জীৱন ভিন্ন কথকতা’, ‘ঘঁৰিয়ালডাঙাৰ কথা’, ‘হাৱা ভাল চলা নাই’ ইত্যাদি মূল্যবান অৱদান। তদুপৰি, সাতসৰী, গৰীয়সী, প্ৰতিদিন আদি কেইবাখনো আলোচনীৰ নিয়মিত গল্প লিখক হিচাপে তেওঁ প্ৰসিদ্ধ আছিল। প্ৰথম মৃত্যু বাৰ্ষিকী উপলক্ষে তেখেতলৈ মোৰ শ্ৰদ্ধা নিবেদন কৰিলোঁ।
(লেখক ভাৰতীয় ষ্টেট বেংকৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত মুখ্য পৰিচালক।)
কাশ্মীৰত ট্ৰেইনিঙৰ সময়ত (১৯৮২)
