এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কাব্য-কলি।
সকলোকে দেখাঁ এক পৰম আতমা,
ভেদজ্ঞান মায়া পৰিহৰি।
(১২)
ওমলোঁতে বাল্য গল, যৌবনত মন
যুবতীৰ অনুৰক্ত হল,
বুঢ়াকাল পাৰ হল ভাবনা চিন্তাত
ব্ৰক্ষ্ম চিন্তা এবাৰো নহল।
(১৩)
অনৰ্থক অৰ্থ চিন্তা কৰে সদা যেয়ে
সত্যে সত্যে সুখ তাৰ নাই;
ধনীৰ ধনৰ ভয় পুত্ৰৰ পৰাও
শঙ্কাকুল সৰ্ব্বত্ৰ সদায়।
(১৪)
ধন আৰ্জ্জিবৰ শক্তি থকা দিনলেকে
পৰিজন অনুৰক্ত হয়,
শক্তিহীন জড়াৱস্থা লভিলে তেতিয়া
কেৱেঁ আৰু বতৰা নলয়।
(১৫)
কাম ক্ৰোধ লোভ মোহ এৰি কোনে হায়
আত্ম ধ্যান কোনে আচৰিব!
আত্ম-জ্ঞান হীন অন্ধপ্ৰায় মূঢ়গণ
নিগূঢ় নৰকত পচিব।
⸻
৭৮
