এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
সকলোকে লেখা এক পৰম আৰা, তেজান মায়া পৰিৰি। ওয়াতে বাল্য গল, বৌৰত মন যুবতীৰ জৰু হল, বুটাল পাৰ হল ভাবনা চিন্তা ব্ৰ চিন্তা একো নহল। অনক অৰ্থ চিন্তা কৰে সদা বেয়ে সত্যে সততা সুখ তাৰ নাই; ধনীৰ ধনৰ ভয় পুত্ৰৰ পৰাও শাকুল সৰ্বত্ৰ সন্মায়। (১৪) ধন আৰিৰ শক্তি একা দিনশেষে পৰিজন অনুৰক্ত হয়, শক্তিহীন কাড়া তিলে তেতিয়া কেৱে আৰু ৰহৰ নলয়। কাম ক্ৰোধ লোভ মোহ এৰি কোনে হায় পা ধান কোনে আচৰিব! আকাঙ্গান হীন অপ্ৰায় মূঢ়গণ মিগুৰু নৰকত পচিব।
