সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:Kaibo-kali-Ed-1st.pdf/৮৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কাব্য-কলি।
 

লগে লগে টুটে জীৱ জীৱন আয়ু
তথাপি আশাৰ ওৰ নাই।
 (৭)
শৰীৰ হালিল আৰু চুলি পকি গল,
দাত সৰি মূখ সোলা হল,
হাতত লাখুটি কঁপে থৰক-বৰক
ভণ্ড আশা তেও নাতৰিল।
 (৮)
দোৱালয়, গছতল আশ্ৰয়ৰ স্থল,
ভূমি শয্যা ছাল সাজ লই,
সংসাৰৰ সৰ্ব্বভোগ এৰি বৈৰাগ্যত
কোনো কয় সুখ নাই অই।
 (৯)
শত্ৰু-মিত্ৰ পুত্ৰ-বান্ধ আপোন পৰৰ
ভেদ-জ্ঞান অহংভাব এৰি,
সবাকো সমানভাবে দেখাঁ সৰ্ব্বাত্ৰতে,
বিষ্ণুপদ প্ৰাপ্তি বাঞ্চা কৰি।
 (১০)
পৰ্ব্বত সাগৰ আদি বিশ্ব-চৰাচৰ
ব্ৰহ্মা, ইন্দ্ৰ, সূৰ্য্য, ৰূদ্ৰগণ,
তুমি মই তেওঁ এওঁ সকলো নশ্বৰ,
কিয় তেন্তে শোক অকাৰণ।
 (১১)
তুমি মই আদি সৰ্ব্বব্যাপী বিষ্ণু এক,
মিহা কোপ কৰাঁ ধৈৰ্য্য এৰি,