এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
গলি। সুখ নত, সুখ-দু নই, একমাত্ৰ সুখ শান্তি আছে গগত। মৰতৰ অধিবাসী নাহ তফ। বিচাৰি নোপোৱ পূণ মত। সত্যেৰে বন্ধোৱা পাৰ দুটিত ঠোট বিমল প্ৰেমৰ নই বই যায়, প্ৰতি মলয়ে যত ঢোকাৰ খেলায় সেয়েই ৰগ সেৰে শান্তিময় ঠাই। নাই তাত মিছা বো পাপ তাপ যত, হিংসা কপতত একো নাই সিথানত। ইচ্ছা ধৰি আছে মোহ ৰাখি। সাত, শান্তিধামলৈ যোৱা লেপুৱাও বট, ঢ় প্ৰতিজ্ঞাৰ সাহ বান্ধি হয়ত, ধৈৰ্যৰ খুটি ধৰি কৰ্তব্য কামত, সংস্বভাৱৰ এৰ্বাৰ কোত, বগাৱা ঈ-নাম সুৱৰি মনত। সাৱধান! ধুমুহাই আকুল কৰিব, বাধা বিধিনিৰ ঢৌৱে তৎ হেৰুৱাৰ, বাৰে-শত্ৰু শিহ ধৰিলে আমি, ধুলি কুলি দিশ হতাশে ছাটি। তেতিয়া নেবাৱা তুমি কৰ্তব্য পাহৰি, আবাৰা একে ৰাহে কৰ্তব্য সৰি। তেহে পাবগই তুমি শান্তিময় স্থান জাল দুখৰপৰা পাই পৰিত্ৰা।
