এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কাব্য-কলি ৷
ৰামসিংহে প্ৰশংসিলে শৌৰ্য্য অসমৰ,—
“এনে পরাক্ৰমী জাতি নাই ভাৰতৰ।
যি দিনা বিজয়দৰ্পে লাচিত ফুকণ
সসৈন্যে ঘূৰিল জিনি দুৰ্ঘোৰ ৰ ৰণ,
পালে পালে মোগলৰ
বন্দী সেনা নিৰন্তৰ,
ধৰি আনি পোৱালেহি এই গড়গাওঁ,
পদভৰে বসুমতী ফাটি যাওঁ যাওঁ।
ডবা ঢাক তুৰ্য্য ভেৰি—ৰণবাদ্য বোলে
আহোমৰ জয়নাদ আকাশ লঙ্ঘিলে।
হৃষ্ট পুষ্ট নৰনাৰী।
আহে যায় শাৰী শাৰী
স্বাধীন গৌৰৰ আভা উদ্ভাষিত হই
ৰণ-জিকা বন্ধু-বান্ধ দেখা পাব লই!
তোমাৰ গৌৰৱ পুৰি! সেই সময়ৰ
হিয়া নাই মোৰ অনুভৱ কৰিৱৰ!
সাহ-পিত বুদ্ধি-বল
পৰিল সকলো তল,
অসম-আহোম আজি আহাৰ কাঙ্গাল
অৱশেষ মাত্ৰ চিন্ জকা-হাৰ-ছাল।
জয়ধ্বজ সিংহ স্বৰ্গদেৱে এইদৰে
পাঁচবৰ্ষ ৰাজ্য পালে মহা প্ৰতাপেৰে।
৩৯
