এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কাব্য-কলি।
নগৰে প্ৰান্তৰে পখে আকাশ কঁপাই,
প্ৰতিধ্বনি নিলগত উঠে-হায়!হায়!
কিয় মোৰ এই তেশ শুনা পুৰি কওঁ,
আহোম বংশৰ মই সন্ততি হওঁ
মোৰ জ্ঞাতি জাতি গই
সকলো বচেৰা হয়।
গোখোজত পৰিলেও কলে কাওঁ-কাওঁ,
সামান্য স্বাৰ্থতে ব্যস্ত থাকে দেখা পাওঁ
কাক লই বাৰু মই পাতিম সংসাৰ?
প্ৰেম প্ৰীতি বান্ধ হীন সংসাৰ অসাৰ।
লইছোঁ বা'ৰাগী বেশ,
পৰ্য্যতি ফুৰিছোঁ দেশ,
ভ্ৰমিছোঁ পবিত্ৰ তীৰ্থ অসম ৰাজ্যৰ
পাদস্পৰ্শ ভূমি চাওঁ বীৰ আহোমৰ।
হেৰা গড়গাওঁ তীৰ্থ পবিত্ৰ নগৰ।
নিঃকিন পশিছোঁ বুলি নধৰা জগৰ।
স্বৰ্গদেৱ নাই আজি,
নাই সেনা গজ বাজি,
নাই ৰাজ্য আছে চিন অৰণ্য-নগৰ,
স্মৃতিস্তম্ভ মাত্ৰ হই সেই সকলৰ।
স্বৰ্গদেৱ চক্লেমুঙ্গে (গড়গঞ। ৰজা )
পোন্ধৰ শ চল্লিছত গড়গাওঁ পতা
