এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কাব্য-কলি।
ভোদা কেলেহুৱা নিঃকিন হই
ফুৰিছে ভিকহু সাজি।
যাৰে তাৰে পায় নেওচা-কেওচা
সমাজত নাই ঠাই,
বিজিত জাতিয়ে পূৰ্ব্ব প্ৰতিশোধ—
ঘিণৰ চকুৰে চায়।
কব পাৰিবানে দূৰদৰ্শী গিৰি।
তুমিতো অন্তৰযামী?
আৰু কাহানিবা মানুহ হমনে
হোজা অসমীয়া আমি?
হৈছোঁ যদিবা দুখীয়া নিছলা
নাই বিদ্যা বুদ্ধি বল,
পাৰিছো যদিবা কালৰ পাকত
সকলো জাতিৰে তল।
এতিয়াও তেও আমাৰ শিৰত
অসমীয়া তেজ বয়,
ভাই সকলৰ দুৰদশা দেখি
হিয়া ফাটোঁ ফাটোঁ হয়।
২২
