এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
দিহা নামৰ সম্ভাৰ
দেহকেহে জানিবা বোলয় অধিভূত॥
জিভা মুখ দিলে সদা কৰোক কীৰ্ত্তন,
নামক স্মৰণে মন দিলে সৰ্ব্বক্ষণ।
অ’ বুদ্ধিক দিলন্ত কৃষ্ণ ৰূপক চিন্তোক,
চিত্তক দিলন্ত কৃষ্ণ অচলে ৰহোক॥
অহঙ্কাৰৰ সহিতে দিলন্ত অভিমান,
ঈশ্বৰ কৃষ্ণৰ মই ভূত্য হৈবো জ্ঞান।
অ’ সবাৰো আশ্ৰয় ইটো আছে দেহাগুটি,
কৃষ্ণ ভকতৰ পদধূলি লৈব লুটি॥
উপালম্ভা নাকৰিবা নামেসে ঈশ্বৰ,
নামে পিতা মাতা বুলি মন কৰা দৃঢ়।
অ’ কাশ্যপেও গুৰু মানি নাম লৈতে আতি,
নাৰদে মানিলে গুৰু চাণলি নীচ জাতি॥
ইন্দ্ৰে নমানিয়া গুৰু আছিলে স্বৰ্গত,
চণ্ডালীনি ৰূপে লক্ষ্মী দেখাইলা পথত।
অ’ আকে গুৰু মানি ইন্দ্ৰে ভৈলা কৃত-কৃত্য,
হেন গুৰু নমানিবে কোন ইটো চিত্ৰ।।
ভাঙনি ঘোষাঃ-
নাম লোৱা নাম লোৱা কলিযুগৰ প্ৰজা।
নাম শুনি মুক্তি পাইলে পৰীক্ষীত ৰাজা॥
