অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ কেইগৰাকীমান
পৰিচালক
এগৰাকী চিত্ৰ পৰিচালকৰ কাম কি? কাহিনীকাৰে কাহিনী ৰচনা কৰে, চিত্ৰনাট্যকাৰে চিত্ৰনাট্য, সংলাপ ৰচোঁতাই সংলাপ লিখে, অভিনেতা-অভিনেত্ৰীয়ে অঙ্গি-ভঙ্গি সহকাৰে লিখিত বচন মাতে, চিত্ৰগ্ৰহণকাৰীয়ে তাকে ছেলুলয়ডত তুলি থয়। তেনেদৰে বিভিন্ন বিভাগৰ বিভিন্নলোকে নিজৰ নিজৰ কাম সম্পূৰ্ণ হয় চিনেমা এখন নিৰ্মাণ কৰে। ইয়াৰ মাজত পৰিচালকৰ কৰিবলগীয়া কাম কি থাকে?
প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ দ্বি-বিভক্ত। প্ৰথম— চিত্ৰনিৰ্মাণৰ বিভিন্ন শাখাৰ বিভিন্ন কামবোৰক একেটা পথেৰে পৰিচালিত কৰি নিৰ্ধাৰিত লক্ষ্য স্পৰ্শ কৰোৱাটো পৰিচালকৰ কাম। লক্ষ্য আৰু পথৰ নিৰ্বাচন আৰু পথ নিৰ্দেশনা- এয়ে পৰিচালকৰ কাম। ছবি এখনৰ নিৰ্মাণৰ সৰু-বৰ সকলো কামৰ লগত জড়িত প্ৰতিজনৰ পৰা কাম আদায় কৰি একত্ৰীকৰণ কৰাটো পৰিচালকৰ কাম। এই দ্বায়িত্বৰ বাবেই ছবিৰ পৰিচালক এগৰাকীক সাগৰৰ বুকুৰ জাহাজ এখনৰ কেপ্টেইন লগত তুলনা কৰা হয়; আৰু কোৱা হয়, “A director is a dictator.”
পৰিচালকৰ দ্বিতীয় কাম হ’ল— ছবি এখনৰ শিল্পৰূপ নিৰ্ধাৰণ কৰা। পৰিচালকৰ বাহিৰে, ছবি এখনৰ লগত জড়িত আটাইবোৰ শিল্পীয়েই কাৰিকৰী শিল্পী। ছবি এখনৰ মাজেৰে প্ৰকাশ পাবলগীয়া দৰ্শন, সামাজিক দায়বদ্ধতা, মানৱ আচৰণৰ বিভিন্ন ৰূপ- এইবোৰক শিল্পৰূপেৰে মণ্ডিত কৰা দায়িত্ব পৰিচালকৰ। আনৰ কাহিনী-চিত্ৰনাট্য হ’লেও ছবি এখন নিৰ্মাণৰ পিচত বক্তব্যক সদায়েই পৰিচালকৰ বক্তব্য হিচাপেই গণ্য কৰা হয়। ছবি এখনৰ সফলতাৰ কৃতিত্ব বা বিফলতাৰ বিষাদ এই সকলো দায়িত্ব পৰিচালকেই বহন কৰিব লাগে।
পৰিচালকগৰাকী অকল ইউনিট বা চিত্ৰনাট্যখনৰ পথ প্ৰদৰ্শকেই নহয়, তেওঁ দৰ্শকৰো পথ নিৰ্দেশক। পুডভ্কিনে ‘মন্টাজ’ক ‘দৰ্শকৰ দাৰ্শনিক
