এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
এটি সোঁৱৰণ এটুপি চকুলো
শ্ৰীবিবেকানন্দ ভট্টাচাৰ্য্য
কিছু পোৱা আৰু বহুতো নোপোৱাৰ সমষ্টিয়েই জীৱন। বহুতো নোপোৱাৰ মাজতে শিল্পীয়ে পোৱাখিনিৰেই সুন্দৰৰ আৰধনা কৰি জীৱন মধুময় কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰে। আমাৰ মাজৰপৰা অভাৱনীয় ভাবে হঠাতে আঁতৰি যোৱা শিল্পী বন্ধু তচদ্দুক ইউছুফৰ শিল্পী জীৱনৰ এই শেষৰ সময়খিনিও যেন বহুতো নোপোৱাৰ বেদনাৰে ভৰা। মনলৈ প্ৰশ্ন আহে— কিয় এনে হয়? ইয়াৰ জানো একো প্ৰতিকাৰ নাই? কিন্তু উত্তৰ কোনে দিব? তিক্ততাৰে জীৱন ভৰি পৰিলে— সাংসাৰিক জ্বালা যন্ত্ৰণাই মানুহক চেপি ধৰিলে— নিৰুপায় হৈ মানুহে পৰমেশ্বৰৰ কৰুণা ভিক্ষা কৰে। কিন্তু পায় জানো? আজিৰপৰা ৬ মাহ মানৰ আগতে তেওঁৰ নুমলীয়া ভায়েক আচাদ আৰু ভাই বোৱাৰী এমিলৈ দিয়া চিঠিত তেওঁ এইদৰে লেখিছিল।
……………All the beautiful things of life fade away. I am like a ship tossed
