এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
ইফালেও কৃষ্ণ আৰু নিৰ নেৰীয়ে এক পুত্ৰ বুলি নোয়ৰে চিনি। পাৰ্বতী—ভেবে, না। এই ফে কবি মাৰ- ৰতিমান এই মন দিই আশিস বান; ভেদ হক মায়া-আবৰণ; হিগি বৰু যিতিৰ কঠোৰ শৃঙ্খল; কৃষ্ণ জৰু ৰুক্মিণীৰ পত্ৰ-পুত্ৰবধুলাক্ত হক একেলগে। শঙ্কৰশ্ৰহ্মা ই সকলো দেৱেই, আশিলিব প্ৰাণ ভৰি পূত মিলন; দেৱতাৰ হি-শাধনতে ব্ৰতী হই নি মদনে, কৰিছিল, চিন্ময় জান। শুভ ও লানত। বলা, প্ৰিয়ে। এয়া ওলাই যায়। দৃশ্য সব তিলে ৰতিবুজা নাই, এই ভগৱতি! পুনৰাই কি গান শেকলে ।