পৃষ্ঠা:2015.450961.Kamrup-Ed-1st.pdf/৬৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

ওপাৰে পৰশ জিতৰ বিকাৰ। শাপিলেই, বৰ হাতত ইৰ উল মনৰ কঠাৰ শংকা। শাৰীৰি ৰৰি তেনে কি হল বিলাই। শতনা, এপেৰি! অন-গুৰ পিছে, সফিক বিবাহ কটী পঠাই পিছপা থোমাক যেতিয়া, আনন্দে কৰিলে। গ্ৰহণ, প্ৰতি মুহূৰ্ততে মোৰ মন-তিৰ কথা পৰিল মনত! স কৰা মনৰ ভস্ম উৰি যেন ঢাকি ললে পৃথিবী-আকাশ। অনঙ্গই আজ ধৰি শুই যেন নিলে ভুবন! সঞ্চলে মায়াৰ সেই অনুকাৰী দেৱ ময়ী মহেশৰ প্ৰতিশোধ ৰূপে, বিয়াৰ ভুত যেন এৰিলে মনে তাৰ কাৰু সেই কুলধনুখনি। তেতিয়া পানিতে মনে মদন-শাসন, আবাদ দিলে প্ৰাণ জুৰিক্তি হক খুব শখ! সেইমতে বিস পাতা—যা এঙ্গ। কি েনো ৰতিকেমিক নি এখ-পত্তি বুলি চিনিব শহৰে। শৰ-জেডি, মালালা লা প িি ক বিয়ে না।