এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
শান-শ্যাণী সেই চিকাৰীৰ ভূমি নকৰি শতি অভিলাষ। মগ ধনু যেন এই জ্ঞাপণ, কবি মাটিতে প্ৰেক্ট ৰূৰ তো খান। বা যোগ্য স্বামী, মোৰ এয়ে দেশ। পাৰ্বতী-কি বুৰিা তুমি, হেৰা সাদা সায়াসি। শঙ্কৰৰ ফুলন পু মনুিমা। বাহিৰত মোৰ সেই গৰ্পৰ , গত ধূলি সনা, শি টাখা, কোন সাহে কাৰ বুলি ঠেছে? জনম-ফিকহু বুলি নিলি তুমি এই চা গতৰ হাৰ শতিক কিয় কৰা পৰ সৰ যি জনেই ঐশৰ মহা মূলাখব, যাৰপৰা ৰূপ-, বিষয়-বাসনা, মুলা কপিতে, মিস কৰা সিমক। যাৰ বাবে কি মোৰ শক্ত নময় খাবণ মপি দিন সাধনা, সিমৰ নিলি কোন শান্তিৰ পাৰে আৰু থাকিৰ বিৰেৰে। (আশি ভাই শী। দিও সকালে পানীয় এই দুখীয়া নাৰীম, জেনে, নিলে পাপ মি।