এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
কামৰূপ সেয়ে ৰুৰীক; খঙত হই, দেহি!
- কৰি মনক নয়ন-অগ্নিৰে
তালিকে পবিত্যাগ কৰিলে আশ্ৰম। হিমাটিতে এয়েই } হায়! সুখ বাঞ্ছা কৰি | নাৰদৰ নিশ কৰিলোঁ। ইয়াকে। কিন্তু, য; কন্তু মোৰ দুহিন? বিমা—দাৰুণ খান! ছি পুষ্প-আঘাত প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে কুৱৰীয়ে,-আচৰিব তপস্যা কঠোৰ; হয় তাও লাভ ই মহেশ-শ্ৰন, নইলে এৰিব দেয়া : মেনকা-এয়ে মোৰ আছিল ভাগ) ত! পৰস্পৰ আশা কৰি, হেৰুৱাওঁ হাতৰ ধনকো! শয়া মহাৰাজ! নগৰৰ বহু নিলগত অগাধ হাশিত গই আশ্ৰমৰ বাবে কৰি ললে কুঁৱৰীয়ে স্থান নিৰূপণ। হিমতে এক লাগে সেই ঠাই, তোমালোকে তাতে যেন পাইক নেৰিব। অফশে। বিয়+-মা আমাৰো যে সেয়ে অভিলাষ। নিবেদিবলই বাৰ্তা আহিলে। এবাৰ। দুয়ে ওলাই যায়। মেনকা--এথে হ'ল, মহা! শেষ ফল 'তাৰ? মোৰ কাষত গ্য-বিধতা ইয়াকেহে ৰাখিছিল লিখি? বাঘঘো কৰ মাজত অকটে পায়ে