এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
| [ কৃতীয় -২য় মেনকা-বাক, নাখ। অমনো কিমান দুৰত। হিমালয়ে একাৰণত হৈ ৰাইলৈ চাই। হিম–কিনো কথা। ত কি পানি টলটি? | ‘ত সোমাই আছে। দৃত। কিয়, কি কাৰণে আহিলি উক্তি? দূত-বাটতেই লগ পালোয়া-বিয়াক। হিম—আহিছেনে উমা মোৰ ই স স’তে? | কল্প-বিজয়া সোমাই কাছে। কোৱাচোন, পাৰ্বতীক এৰি তোমালোকে হঠাত আহিলা কিয় গুচি? অমিত অ»ে নে পাৰ্ব্বতী মেৰ কুশল্পেকল্যাণে। বোৰৰ হুমুনিয়া দেখিছে। মুখত; বুজিছা, অনৰ্থ কিবা পটিছে নিশ্চয়। কোৱ মোক, নকৰিবা অলপো পলম। অন্না--মহাৰাজ! আশ্ৰমত তিনিও সখীয়ে আপিলে সুখেৰে, মহেশৰ কৰা অপি কায়-চিত; কৰিছিল ৰুপালা কুৱীয়ে মহেশৰ পৰু-শো কৰি। এনেতে এদিন সেই মম তাতে বসন্ত উদ; ফুল তুলি | পাত হি হি কুয়ে, এনেতে মনে, চ ই এৰি দিতে ফুল-শৰ কে খিয়াই; নাগিন মাণে পাত, মিলে মিশৰ