এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
| [ কৃতীয় -২য়
মেনকা-বাক, নাখ। অমনো কিমান দুৰত।
হিমালয়ে একাৰণত হৈ ৰাইলৈ চাই।
হিম–কিনো কথা। ত কি পানি টলটি?
| ‘ত সোমাই আছে।
দৃত। কিয়, কি কাৰণে আহিলি উক্তি?
দূত-বাটতেই লগ পালোয়া-বিয়াক।
হিম—আহিছেনে উমা মোৰ ই স স’তে?
| কল্প-বিজয়া সোমাই কাছে।
কোৱাচোন, পাৰ্বতীক এৰি তোমালোকে
হঠাত আহিলা কিয় গুচি? অমিত
অ»ে নে পাৰ্ব্বতী মেৰ কুশল্পেকল্যাণে।
বোৰৰ হুমুনিয়া দেখিছে। মুখত;
বুজিছা, অনৰ্থ কিবা পটিছে নিশ্চয়।
কোৱ মোক, নকৰিবা অলপো পলম।
অন্না--মহাৰাজ! আশ্ৰমত তিনিও সখীয়ে
আপিলে সুখেৰে, মহেশৰ কৰা
অপি কায়-চিত; কৰিছিল ৰুপালা
কুৱীয়ে মহেশৰ পৰু-শো কৰি।
এনেতে এদিন সেই মম
তাতে বসন্ত উদ; ফুল তুলি
| পাত হি হি কুয়ে,
এনেতে মনে, চ ই এৰি দিতে
ফুল-শৰ কে খিয়াই; নাগিন
মাণে পাত, মিলে মিশৰ
