পৃষ্ঠা:2015.450961.Kamrup-Ed-1st.pdf/৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

তৃতীয় অ প্ৰথম দৃশ্য মহেশামৰ ফুলনিৰ কাৰত জয়া-জিয়াৰ সৈতে পাৰ্বতী মা-য়ি শখি। কিয় আনা নিজ প্ৰাণলই এনে আত্মনিলা? পে-ণে এনে অনুপমা হিমাদ্ৰি ও য়া, কাৰ সাশ্য ফেলে জীন মনে ভূঞ্জিলে কৰ্ণ ফল; পোষাৰোপ বৰা কিয় তোমাৰ ভাগ্যক? পাতা-কিমো কোক, কায়া। সাধকৰ অন্তৰ বাপমৰ আকাৰ যেতিয়া আৰৰে বিষ্যৰ সকলো পোহৰ; বুনি এগছি সলিতা সই কিৰে পৰিকা লাৰ তাৰ চুক। না দুয়ো নিয়ে, যিন মহেশ মোৰ শত নাৰ পু। ধ্ৰুৱ ৰা, িমিনৰ আশা দুহীৱন-ভাৰ সৰি কিমতে। নয়, নহয়, স! মহেশ-পাৰ আশবিনে প্ৰাণ যেৰ ৰঙ খয়েকে। মোশোকে কোৱীগই পিতাৰ খত, মেৰখ হামাম উল , ত্মিাণ নাকে মাগিকে বিদায়।