এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
শঙ্কৰৰ সাধনভূমি ধীন ৰচনা কৰি শঙ্কৰ বাঘছাশৰ ওপৰত বহি ধ্যান কৰি থাকে। অলপ পিছত তেওঁ বীৰাসন ভাঙি লগে লগে নিশাই এৰি দি নহে। তেওঁৰ ইতিমধ্যে নন্দী, আৰু নন্দী পিছত পাৰ্বতী আৰু জন্ম-বিজা সোমাই আহি হাতত ফুলৰ অলি লৈ অলপ নিলগত ৰৈ থাকে। নন্দীশৰ -৮ম সেৰিবৰ বাবে হিমাদ্ৰি-নশ্বিনী আহি আছে বাটচাই। শঙ্কৰৰ অনুমতি বুলি মন্দীয়ে পাৰ্বক চাপি আহিবলৈ ইঙ্গিত দি অলপ ৰাৰ ৰয়। পাৰ্বতী পোনতে মাহি শৰুচিৰঞ্জীবী হোৱা তুমি, হিমাদ্ৰি তনয়া। যি পুষে কৰা নাই অন্য স্ত্ৰী দুজন, তোমাৰ ছোৱামী হক সেই সুলোচন! পা কী আকৌ উ গৈয়া-বিয়াৰ হাতৰপৰ ফুলৰ শালা মাৰি শৰ চৰণ আলি বিন লিছে, এতে কি আনসা গেৰি খলপ থাকি। নিশগও আঁৰৰ পৰা | একেজি চুক-চামকৈ যান-তি মোৰাই আছে। ন খ ঠাৎ সৰি পান। -আচৰি। কিন্তু নয় হাত! | বলি তুলি।