এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
[ বিজীয় গণ্য মানসচাকৈয়ে, প্ৰিয়ে। এই জগতৰ বহু কথা বাৰ।-অতীত। স্বাভাৱিক কোন কথা? স্বাভাৱি নহয় কোনটা? সমীম ই ধৰীত অসীমৰ এটি। ধী আভাসযাটোত। আকাশতকৈও, স্বভাৱৰ বুকু অতি আহল-বহুল। জগতে চৰে দেখা পৰ্ষত-সমান কত টই উঠি সাগৰত, অতি ক্ষুদ্ৰ বুদবুদপে লান যায় নিমিষতে, কোনে লয় তাৰ লে-বুগ। তথাপি যে অতীতৰ অনন্তু গৰ্ভত, ভবিষ্য। অননুত, কত ক্ষুদ্ৰ মহৎ ধান। ঘটিছে, ঘটিব আৰু সেইবোৰ বাৰু, স্বাভাৱিক সুবুলিব তে কিদৰে? তুমি তো নিজেই জানা কথা মোৰ কি বিচিত্ৰ ইন্দ্ৰজাল স'তে অন্থে গোথা। জানা আক, কিপে নো মই নিজ পিত। ব্ৰহ্মাৰ বুকুতে, তেওঁ দিয়া শৰেৰেই হানিছিলো প্ৰথম আঘাত; মুলিব। জানো তুমি তাকে ব্যাকি? যদি এই গুৰিতেই স্কুল, তেন্তে ভুলেৰেই ভুল। ল তুলি; হক মোৰ প্ৰতি পূ। নাই। প্ৰিয়ে, বাটাও কুৰ পৰষ্ট মা ওলাই যায়।