এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰেইনী
ৰেইনীয়ে লাহে লাহে ডাঙৰ চিকাৰ কৰিবলৈ অভ্যাস কৰিলে। হাতত থাকে ককায়েকৰ যাঠি এপাত। পিঠিত থাকে জন্তুৰ ছালেৰে তৈয়াৰী মোনাটোত জৰীগছৰ জৰীৰে পকাই পকাই কৰা ৰচী এসোপা, জোঙা শিলৰ টুকুৰা। কাঠত বন্ধা ধাৰ থকা শিলৰ দা এখন থাকেই। ককালত থাকে আক’ ভালুকৰ দাঁতৰ কাচি এখন। সেইখন পিতাকে ধাৰ থকা শিলৰ টুকুৰা লগ লগাই সাজিছিল। য়ুহঁত লগত থাকেই জুজনীক হ’লে ঘৰত থৈ যায়।
ৰেইনীয়েও শিলৰ জোঙেৰে কিছুমান হাতিয়াৰ সাজি লৈছে। কাঠৰ টাঙোন দুফাল কৰি তাত ছটা ছটা শিল বান্ধি কুঠাৰ সাজি গছৰ ভাল কটা সুবিধা কৰি লৈছে।
আইতাকে আলতীয়া মাটিৰে গাঁত এটা কৰি সজা চৌকাটোৰ তাই যতন কৰি ৰাখিছে। জুই তাত থাকেই। নুমালেও শিল দুটা খুন্দিয়াই শুকান পাতেৰে জুইকুৰা জ্বলাবলৈ তাইৰ সৰহ সময় নেলাগে
০০০ ০০০
একেৰাহে কেইবাদিনো বৰষুণ দিছিল।
এদিন বৰষুণ এৰি বতৰ ফৰকাল হ’ল। ৰেইনী
( ১৮)
