পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৯২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮০
ৰহঘৰা।

সভা বহোঁতে সন্ধ্যা হ’ল,
এঘণ্টা সময় আঁতৰি গ'ল;
ইয়াৰ ভিতৰত বহুত ৰকমৰ বহুতো কথা হ'ল;
ঘাইকৈ তেও এশ চিলিম মলা ধপাত গ'ল।

(৩)


সভা আৰম্ভ তাৰ পাচত; সভাপতি বহিল;
লগে লগে পৰ্ব্বত কঁপাই হাতৰ ঘঁহনি উঠিল।
প্ৰস্তাবকাৰক পথালি গুচি,
থিয় হৈ ৰ'ল কুঁচি-মুচি;
অলপ পাচত গহীন মাতেৰে ধৰিলে প্ৰস্তাৱ দাঙি;
শ্ৰোতাসকলৰ জনচেৰেকে বান্ধিলে তাৰেই সাঙী।

(৪)


প্ৰথমতেই ভট্টাচাৰ্য্যই লগালে ডাঙৰ মাত;-
“সঁচা কথা, সকলো পিনেই আমাৰ অধঃপাত।
বাহিৰ বগা নীতি গুচাই,
সত্য বিচাৰি লোৱাঁ গোটাই,
তেতিয়া আমি সকলো মিলি একে উদ্দেশ্য লই;
সাধিব পাৰিম দেশৰ উন্নতি কুৰ্চ্চূত কপট থ’ই।

(৫)


“তেতিয়া আমাৰ শিক্ষা-দীক্ষা সকলো বিস্তাৰ হ'ব।
আমাকে এটা জাতি বুলি শত্ৰু হলেও কব।