পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৮৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

শঙ্কৰৰ ধৰ্ম্ম

( কস্যচিৎ মহাব্ৰাহ্মণস্য।)

“হালোৱা শঙ্কৰে”(?)  ধৰম বিলালে
 জাত-কুল পিচত থই;
ৰৌ-ৰৌ নৰকত পচিব লাগিছে,
 মূৰুখে তাকেই লই।
‘গায়ত্ৰী’ জপিবৰ  নাই অধিকাৰ,
 কি জানে ধৰ্ম্মৰ মোল;
লোকৰ চুৰকৈ  দুকথা শিকালে'
 তাতো বাৰেপাচি ভুল।
যিমান ধৰম  আছে পৃথিবীত
 নজনা কালৰে পৰা;
তাৰ ভিতৰত  শঙ্কৰী ধৰম
 আটইতকৈ তলত পৰা।
প্ৰথমতে চোৱাঁ,— শঙ্কৰী ধৰ্ম্মত
 নাই ৰাসময়ী ৰাধা;
প্ৰেমৰ ৰসেৰে  হিয়া বুৰাবৰ
 বাটতে বিষম বাধা।
ভকতনীহীন  ভকতিৰে সতে
 মুকুতি নাপায় কেওঁ;
ইয়াকো নজনা  মূৰুখ শঙ্কৰ
 নহয় নে মেলেছ দেও?
প্ৰতিমাৰ পূজা  নামানে শঙ্কৰে,
 নুবুজে পূজাৰ মোল;