পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৫৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৪২
ৰহঘৰা।

 সেই হে আমি লৈছোঁ মত,
 থাকিম সদাই পৰৰ আঁৰত,
থাকিব তেও  প্ৰাণটো বীচি
 লোক লাথি খাই।
 স্বৰ্গলৈ বা নৰ্কলৈ
 যাওক মৰা যায় যলৈ;
কড়াকড়ি  আমাৰ ভাগত।
 আৰু কোনে পায়?
 জগতত বাৰু কোনে আজি
 ক'ব পাৰে বুকু ডাঠি,
আমাৰ দৰে  শিয়ান মানুহ
 বিচাৰিলে পায়?
অন্ততঃ ) মৰিলে কাৰো নাথাকে প্ৰাণ,
এই ফেৰা আমাৰ আছে জ্ঞান;
সকলো এৰি  প্ৰাণটো ৰখাই
 আমাৰ মন্ত্ৰ ঘাই।
সেইহে আমি নোখোজোঁ আন,
চৰ-ঢাকালৈ নকৰোঁ কাণ,
জীয়াই থাকিলে  বোপাইৰ নাম,
 মান যদিও যায়।
ঘোষা।- আমাতকৈ বুধিয়ক নাই।
বুধিৰ বলত  পৰৰ মূৰত
 আছোঁ একঠা খাই।