এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
আমাতকৈ বুধিয়ক নাই।
জাহাজ ৰেল লোকৰ সজা,
আমি উঠি কৰিছোঁ মজা,
বিজুলী ডাকত আমাৰ বাতৰি
অলপ বেচতে যায়।
আনে লিখা কিতাপ পঢ়ি,
ডাঙৰ পৰীক্ষা 'পাচ’ কৰি,
আমাৰ মানুহ শই শই।
দৰমহা আছে খাই।
আকৌ যেতিয়া লাগে যুঁজ,
আমি তাৰ নলওঁ বুজ,
আমাৰ নিমিত্তে আনৰ মাথোন
চিন্তাত ত ণি নাই।
যেতিয়া যুঁজলৈ যায় ফৌজ,
আমি কৰোঁ ঘৰত মৌজ,
জুহাল দাঁতিত ৰং মনেৰে
টিকিৰাৰ জুতি চাই।
লোকে মৰে কাটিমাৰি,
আমি বিচাৰোঁ পাটী ঢাৰি,
মহা ফস্তিৰে থাকোঁ শুই,
দুবেলা দুসাজ খাই।
অতি ভোদা যুঁজাৰুবোৰ,
পৰৰ বিপদৰ কৰে ওৰ,
নিজৰ কিন্তু বিনা লাভেই
পৈত্ৰিক প্ৰাণটি যায়।
