পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৪৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৪
ৰহঘৰা।

(২২)

 দেখোঁতে মেধিয়ে ঘাটৰ থল
 কেৰেয়া নাও তললৈ গল;
মাজিয়ে উঠি সকলো ক’লে
 মিতিৰ-কুটুম পাই;
বাতৰি দিলে -  “পানীৰ তলেদি
 মেধি তীৰ্থ লৈ যায়।”

(২৩)

 শুনি আটায়ে কান্দি-কাটি,
 পালেহি বহল নদীৰ দাঁতি;
কিছুমান বেলি  ইফাল-সিফালকৈ
 বিচাৰি-খোচাৰি চাই,
দেখিলে জড় দেহাটি ল’ই
 মেধি তীৰ্থ লৈ যায়।

( ২৪ )

 কি দৰে সৎকাৰ কৰিব শৰ,
 দাহ কৰিব নে দিব কবৰ,
পণ্ডিতে বোলে—  “এয়েই ভাল,
 তোলাৰ সকাম নাই;
প্ৰভুৰ ইচ্ছাত  মৰিও কি জানি
 মেধি তীৰ্থ লৈ যায়।”