পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮
ৰহঘৰা।

(৪)

 ইফালে সিফালে চকু ফুৰাই,
 দলঙত উঠি মেধি যায়,
গোটেই বাটত মানুহ ভৰা
 সন্ধি পাবলৈ নাই।
ইহঁতে বাৰু  জানিব নাপায় নে
 মেধি তীৰ্থলৈ যায়?

(৫)

 দেখিলে মেধিয়ে জাহাজ পাই,—
 ‘টিকট’ ঘৰত উঠিছে হাই;
নোছোৱাকৈ  ‘টিকট’ কিনাৰ
 উপায়েই দেখোন নাই;
ধুতি গাৰে  কেনেকৈ এতিয়া
 মেধি তীৰ্থলৈ যায়!

(৬)

 মানুহ যেতিয়া পৰিল কম,
 লৈ ‘ক্লাৰ্কৰ’ ‘মেজাজৰ’ গম,
ক’লে—“বাবু,  তীৰ্থলৈ টিকট
 কিমান দিলে পায়?”
বাবুৱে মাথোন  বুজিব পাৰিলে
 মেধি তীৰ্থলৈ যায়।