এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
সুৰাৰ জন্ম।
বুজিলোঁ ইয়াৰে দৰ বঢ়াই কৰিলে জড়,
দুখীয়া কবিৰ এই সুখৰ জীৱন।
কবিতা ফৰ্ম্মুটি মাৰি, আনি “কবিনী” পাৰি
ৰসৰ ডোঙ্গাত বুৰি প্ৰাণ যায় যায়;
কৰাহি সহায় ৰাইজ, পাৰোঁ যদি হওঁ বাজ,
ধৰোঁ বানপ্ৰস্থীবেশ মুক্তিৰ উপায়।
⸻
সুৰাৰ জন্ম
—*):*:(*—
দেৱতা-দানৱে সাগৰ মথোঁতে
সুধাৰ টেকেলি পালে
মোহিনী-ৰূপত ভুলিল দানৱ,
দেৱতাই দকচি খালে।
মাত্ৰ চল চাই, দানহ এটাই
এবাৰ মাৰিলে ঢোকা;
ততালিকে তাৰ সোমাল পেটত
বিষ্ণুৰ কটাৰী চোকা।
বাহু-কেতু নামে হল দুডোখৰ
কটা পেটডালি ল’ই;
সেইহে এতিয়া বছৰে বছৰে
জোন-বেলি গিলি থয়।
সেই সময়তে দৈত্যৰ পেটৰ
পৰিল অমৃত জৰি;
