এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮
ৰহঘৰা।
প্ৰতিধ্বনি হ’ল তাৰ মধুৰ সুৰেৰে,
মাহেকীয়া কাকতত বীণা ঝঙ্কাৰেৰে।
ওলাল তলত নাম বিনোদিনী-বালা,
ভাবিলোঁ এৱেঁই মোৰ মানসী কমলা।
জানিলোঁ পঠালে বিধি যোৰে ভাব জানি,
সুশিক্ষিতা কবিপ্ৰিয়া প্ৰেম-মন্দাকিনী।
কবিতাৰ ৰূপ দেখি হলোঁ বিমোহিত,
ভাবিলোঁ হাঁহিব ঘৰে এনে জেউতিত।
অৰ্দ্ধাঙ্গিনী কৰোঁ বুলি কৰিলোঁ যতন,
পূৰ হল আশা, মন আনন্দে মগন।
বিবাহ সম্পন্ন হ’ল, মিলি গলোঁ দুটি,
ভাবিলোঁ মিলিল দুটি কাব্য-প্ৰেম সুঁতি।
⸻
(২)
কিন্তু কিনো ক’ম ভাই, কওঁমানে বাঢ়ি যায়,
প্ৰেমিক কবিৰ এই প্ৰেমৰ বৃত্তান্ত;
সকলো অসাৰ আশা, সকলো স্বপ্নৰ ভাষা,
সকলোটি হ’ল হায় দিঠকত অন্ত।
যেতিয়া চিচাহকৰি আনিলো প্ৰেয়সী কৰি,
কবিতা-প্ৰেমেৰে স'তে চিনা বিনোদিনী,
