পৃষ্ঠা:ৰহঘৰা-দণ্ডিনাথ কলিতা.pdf/১৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বুঢ়া-বুঢ়ীৰ দন্দ।

(১০)

 “ইয়াকেহে কৰ শোলা?”
ডাঁঢ়িত খামুচি  গাজনি মাৰিলে,-
 “এতিয়াই বাহিৰ ওলা।”

( ১১)

 বুঢ়াই মাৰিলে টান;
ডাঁঢ়িকোছা ৰ’ল  বুঢ়ীৰ হাততে,
 পৰি ছিগি গ'ল কাণ।

(১২)

 আনিলে ডাক্তৰ মাতি;
পুতেকৰে স'তে  পৰ দি বুঢ়ীয়ে
 কটালে ইছোৱা ৰাতি।

(১৩)

 বুঢ়া-বুঢ়ীৰ ‘দন’,-
ইয়াক শুনিলে গুচে খৰিয়াল
 হয় ধৰ্ম্মল’ই মন।