পৃষ্ঠা:হেবাং বেঙৰ আংবাং কবিতা.pdf/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

সেই ভাবি ফেঁচী বাই
 উৰা মাৰি গই
হালি জালি ফেঁচাটোৰ
 কাষতে বহিলগৈ।
গাটো ঘঁহাই মিচিকিয়াই
 বোলে, শুনাচোন শুনা
হব পাৰো তোমাৰ ঘৈনী
 যদিহে মন কৰা।
ছ-টি পোনা মোৰ
 একো আহুকাল নাই
খাবলৈ দিলেই হ’ল
 মাথো পেট পূৰাই।
কিনো জানো পাই মাতবোল নাই
 খঙতে দিলে খোঁট
সেই খোঁটত ফেঁচা বাইৰ;
 ভাগিল নিজৰ ঠোঁট।
বোলে, কটা নিধক
 কোনে সৰজিলে তোক
এনে কঠুৱা অজাতি
 নেলাগে বোপাই মোক।

১৬