এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কোনোবা ত্ৰেতাযুগৰ ৰামচন্দ্ৰৰ
ক্ষণ গনি চৰণ স্পৰ্শৰ।
শতিকাৰ এই থৰক বৰক শোভাযাত্ৰাত
আমি কঢ়িয়াই নিম
সসন্তান তোমাৰ অনাবৃত শবদেহ;
ক্ৰোধান্বিত প্ৰতিবাদৰ সৰল কান্ধত
তুমি ভ্ৰমিব লাগিব
সীতা অহল্যা জয়মতীৰ
"যত্ৰ নাৰ্য্যপ্ত পূজান্তে......"
এই পুন্যভূমি ভাৰতৰ প্ৰান্তৰে প্ৰান্তৰে;
তোমাৰ গলিতাঙ্গ চিটিকি পৰক
গঙ্গা-কাবেৰী ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰে পাৰে।
সাহসৰ, প্ৰত্যয়ৰ বীজ মন্ত্ৰ জপি
গঢ়িব লাগিব তাতে মুক্তিৰ মহাপীঠ
যুগৰ পিঞ্জৰা ত্ৰৰি ভীত, এস্ত চৰাইজনীয়ে
দুনাই মেলিব পাখী সুনীলিম আকাশ ধিয়াই।
১৯৮৭ চন।
॥ হৃদয়ৰ অৰণ্যত॥ ৪১
